21
liteit. Het kon echter niet uitblijven dat deze autoritaire na
turen in conflict zouden komen en een onenigheid ontstond
die nooit meer werd bijgelegd.
Huijsman bleef echter altijd de Lettergieterij een warm
hart toedragen. In 1932 werd de toen bijna tweehonderd der
tig jaar oude onderneming veranderd in een naamloze ven
nootschap en twee jaar later werd Huijsman in de directie op
genomen. Zijn belangstelling richtte zich nu voornamelijk op
de „geldswaardige afdelingen", in het bijzonder op de ver
vaardiging van bankbiljetten met als uitwijkmogelijkheid uit
de dagelijkse beslommeringen van een directeur, zijn aan
dacht voor de unieke verzameling van de Enschedé's thans
de Stichting Museum Enschedé hij bracht daar dagelijks
enige tijd door, een gewoonte die hij bijna tot zijn dood heeft
volgehouden.
In 1949 trok hij zich terug uit de directie en werd hij be
noemd tot gedelegeerd commissaris. Langzamerhand gal hij
alle bijkomstige functies in besturen van charitatieve, of andere
aard, op. Naast deze min of meer officiële functies heeft Huijs
man zich jarenlang het lot van de gepensioneerden aangetrok
ken. Op een vaste dag van de week besprak hij de bijzondere
omstandigheden van de gepensioneerden en oudgedienden en
de jaarlijkse tocht van de gepensioneerden en de kienavondjes,
waar hij voor de prijzen zorgde, woonde hij altijd bij. Daar
wordt hij zeer gemist.
Een van zijn grote liefhebberijen was het schaakspel en hij
was een specialist in het oplossen van schaakproblemen. Als
goed causeur was Huijsman prettig gezelschap en een van de
laatste goede vertegenwoordigers van wat men tegenwoordig
wel eens smalend de „regentengeneratie" pleegt te noemen.
S. Hartz
