92
ren. Je moest echter de tekst van de jongen die de leesbeurt had,
precies volgen, want meester had er een handje van om plotse
ling een andere jongen voor de leesbeurt aan te wijzen. Had je
de voorlezing dan niet op de voet gevolgd, dan wist je natuur
lijk niet ,,waar het was Op goed geluk maar ergens beginnen
lukte praktisch nooit, soms had je zelfs niet eens de goeie blad
zijde te pakken en dan was het helemaal mis, duseen slechte
beurt en je naam op het bord.
Sturing was een van de meesters die de slechte aantekening
door naamsvermelding zelf op het schoolbord schreven. Ik
weet nog dat er in onze vierde klas een knaap zat die luisterde
naar de naam Jan Laan, een heel gebruikelijke (Zaanse, dacht
ik) naam. Jan Laan was zeker niet dom, maar evenals wij alle
maal, deed hij wel eens dom en dan schreef Sturing in het
strafhokje op het bord: Jean l'ane. Voorwaar, een hoogtepunt
van L.O. geestigheid.
Schoolblijven was eigenlijk een niet goed bedachte vorm
van bestraffing, omdat het gedeeltelijk werkte als een boeme
rang, de meester strafte er zich zelf ook mee en buitendien ook
de ouders die hun kinderen te laat bij de maaltijden zagen ver
schijnen. Er waren dus schoolmeesters die de kinderen wijselijk
nooit lieten schoolblijven, maar die straften door middel van
z.g. strafregels of het nog eens over laten schrijven van reeds
gemaakt werk, één of meermalen. Er waren voor dat doel ook
strafsommen in gebruik.
Bij overlevering was er uit de fröbelschooltijd ook nog de
straf van ,,in de hoek staan" die, naar ik meen, bij Hupie al
leen nog maar in de allerlaagste klassen in toepassing was.
Ik herinner me dat brave en knappe jongens nooit straf kre
gen en dat de niet-brave en niet-knappe door de bestraffingen
nooit braver of knapper werden, maar wel heel vaak inferiori-
teitsbewuster.
Eikelenboom was de meester die blijkbaar nooit behoefte
had aan strafuitdelingen.
Leerstof en leermeesters
Na de achterhok-periode ging je naar de vierde klasse waar
