94
ondeugden van jongens die steeds straf verdienden. Hij was
erg op muziek en liet ons op gezette tijden, fraaie Valerius' liede
ren zingen, als „Merck toch hoe sterck", Gelukkig Vaderland,
soms ook Franse liedjes, ik herinner me nog de aanvangsregels
„Sous le beau ciel, le ciel de Naples" het was bepaald een
wonderbaarlijk kunststuk zoals hij dat er allemaal bij ons in
kieeg. Hij studeerde thuis 's avonds blijkbaar hard, want op een
goeie dag hoorden we dat hij een middelbare taalacte had ge
haald, ik meen Duits. Hupie moest hem toen helaas missen
want hij werd H.B.S.-leraar, ik meen in Dordrecht. Later
heeft hij het blijkbaar nog tot het directeurschap van een Rot
terdamse handelsschool gebracht.
Het was toen in de mode dat heren vaak, soms zelfs als regel
met wandelstokken liepen, ook Eikelenboom had er een en hij
werd nogal eens van school gehaald door een alleraardigste
vrouw en dito zoontje met een matrozenbaret met linten. Ook
dat laatste is hoe aardig het ook stond, een verdwenen mode.
Toen ons aller Eikelenboom zijn M.O.-acte behaald had,
kreeg hij bij het weggaan van de school van de klas een paar
vervaarlijk dikke boeken, zo geleerd dat ik niet meer weet wel
ke dat waren, mevrouw Eikelenboom zal ons daarbij wel heb
ben geholpen, denk ik.
Als echte pedagoog verzuimde Eikelenboom geen gelegen
heid, zijn discipelen op het pad van de orde en de plichtsbe
trachting te houden. Mijn bankgenoot, Pukkie oftewel Frits
van Lennep (van de Wagenweg) werd door de geboorte van
een knaapje in het jonge gezin van zijn veel oudere (oudste,
meen ik) zuster plotseling „oom". Een gebeurtenis van je wel-
ste als je zelf nog maar op de lagere school rondhangt. Tegen
over ons sneed hij er dan ook braaf over op en ook de meester
werd in zijn trotse vreugde betrokken. De gelukwens van de
meester Eikelenboom eindigde met: ,,'t Is erg prettig voor je,
Frits, toch mag je nu als „oom" voortaan wel wat beter je best
gaan doen". Oom behoorde, wat dat „best doen" betreft, niet
tot de allerbovenste laag.
Was Eikelenboom altijd de kalmte zelve, zijn collega's
