46 hij in 1925 tot hoogleraar in Wageningen werd benoemd. Professor van Slogteren stelde hoge eisen aan zijn mede werkers maar tevens was hij onvermoeibaar wanneer het er om ging voor hun belangen op te komen of hun die middelen te verschaffen die ze voor hun onderzoek nodig hadden. Hij was een strijdbare figuur die als het zo uitkwam een geduchte tegenstander kon zijn. Fel heeft hij geageerd tegen planten- quarantainemaatregelen door buitenlandse instanties op gesteld tegen de invoer van onze producten wanneer deze maatregelen onrechtvaardig waren en duidelijk erop gericht om de eigen producten van mindere kwaliteit te beschermen. Zijn devies was dat een rechtvaardige zaak altijd waard was om ervoor te vechten. In de open strijd heeft hij toch ook in het buitenland veel waardering ondervonden en hij kreeg er vele vrienden onder wetenschappelijke collegae. Voor ons, zijn drie kinderen was het een groot voorrecht deze man als vader te hebben. De liefde voor ons bleek wel uit de enkele malen uitgesproken vrees dat hij door zijn drukke werkzaamheden zijn gezin te kort zou doen. Hij was niet een vader die ons veel verbood maar die liever probeerde, door een met tact gegeven aanwijzing of goede raad ons de juiste keuze te laten doen uit de goede en kwade mogelijkheden die het leven biedt. Weinigen weten hoezeer hij het oordeel van onze moeder op hoge prijs stelde. Met haar besprak hij alles, ook zijn werk. Het enige wat hij heeft getracht voor haar ver borgen te houden was de ware oorzaak van de ongeneeselijke ziekte waaraan zij in de laatste jaren van haar leven heeft ge leden, overigens met moedige berusting. In die moeilijke jaren verpleegde hij haar op voorbeeldige wijze en de leegte die ontstond na haar heengaan in 1964 trof hem daardoor des te heviger. In 1929 verhuisde ons gezin naar Heemstede en het is vanaf die tijd geweest dat Haarlem voor Van Slogteren grote be tekenis heeft gekregen. Hij was vele jaren kerkeraadslid van de Doopsgezinde Gemeente en tot zijn dood medebeheerder van het Fonds tot den Predikdienst. Zelden ontbrak hij op een bijeenkomst van Rotary en in deze stad maakte hij tal

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1968 | | pagina 50