41
gelithografeerde portretten is dat van Mendlik, zijn dood was
voor hem een geweldige slag, omdat die zijn cirkel weer ver
nauwde.
Want het was griezelig om waar te nemen hoe haast onge
merkt de belangstelling van deze intelligente man voor alle
dingen waar hij zoveel van wist in het niet verdween.
Niet alleen dat hij niet meer werkte, maar al spoedig hield
hij zich uitsluitend bezig met beuzelarijen. Hij zat urenlang
puzzeltjes op te lossen, boeken lezen deed hij al lang niet
meer, hij las artikeltjes in Readers' Digest, zijn conversatie
kromp in tot een herhaling van enkele standaardgesprekken
over het drukken van etsen.
Maar zijn behoefte aan menselijk contact bleef. Zijn gang
naar de Rotary lunches heeft hij lang volgehouden. En wat
kon je hem een plezier doen door even aan te wippen en een
praatje te maken, hij wist op 't laatst niet meer of je de vorige
dag nog geweest was of niet. Veel vrienden kende hij niet
meer maar een grote zegen was dat hij niet meer heeft geweten
dat zijn broer nog kort voor hem gestorven is.
Wij hebben aan hem een goede en bovenal trouwe vriend
verloren, en die heb je niet veel in het leven.
S. L. Hartz
