49
doel was bereikt moest hij het werk echter staken. Gelukkig
was zijn ziekbed kort en zijn dood zacht.
Talloze jaren heeft De Wit deel uitgemaakt van het bestuur
der Centrale Vereniging voor Openbare Bibliotheken.
Ook voor het plattelandswerk, zoals dat vroeger heette,
heeft hij zich zeer beijverd. Toen hij in 1960 na 10 jaar uit
het Bestuur van de Stichting Provinciale Bibliotheekcentrale
N.-Holland trad heeft men hem tot erelid benoemd. Tevens
was hij van 19461956 voorzitter en later ere-voorzitter
van „De Kring Noord-Holland benoorden het Y van de Ned.
Vereniging van bibliothecarissen".
Van zijn hand zijn verschillende artikelen in het tijdschrift
„Bibliotheekleven" verschenen en in 1947 publiceerde hij
„Bij het herdenken van 350 jaar Stadsbibliotheek van Haar
lem" waarin hij de historie van de bibliotheek heeft be
schreven.
Na de oorlog heeft hij zijn werk voor de Volksuniversiteit
weer opgevat en in 1946 samen met Dr. L. M. van Dis de
V.U. heropgericht, waarvan hij van 19481956 voorzitter
was. Ook de V.U. benoemde De Wit in 1959 bij zijn vertrek
uit de gemeente Haarlem tot erelid.
Zijn verdiensten werden bekroond met de koninklijke
onderscheiding tot Officier in de orde van Oranje-Nassau.
Uit dit alles blijkt wel dat De Wit een harde werker was.
Niet alleen maakte hij lange, vrijwel non-stop werkdagen,
maar ook 's avonds werkte hij praktisch altijd en als hij dat
nodig oordeelde werkte hij 's nachts door. Steeds vol plannen
en nieuwe ideeën, soms opgedaan in vacanties, kende zijn
arbeidslust geen grenzen. Toch had deze man die altijd werkte
ook altijd tijd. Tijd voor iedereen die zijn raad of oordeel
vroeg. Hij stond voor iedereen klaar die zijn hulp nodig had,
zelfs als dat niet werd verwacht en hij was royaal in ieder op
zicht. Zijn medewerkers denken aan hem als iemand die ruim
van hart was en die de kunst verstond van daadwerkelijk
medeleven.
C. M. Reeser
