dig weerzien, hetzij in Rome, als logé, subsidiair paying quest,
hetzij in ons geliefde vaderland.
Wijders verklaarden de comparanten zich, zo tezamen als ieder
afzonderlijk hierbij wel en hoofdelijk te verbinden om hun ge
voelens van vriendschap jegens Godfried Bomans voornoemd
gedurende hun betreurde afwezigheid getrouwelijk te bewaren en
te conserveren,
teneinde hun deze bij hunne terugkeer in het vaderland weder
onbezwaard en integraal te kunnen en mogen aanbieden.
Hierna vervolgde de akte:
„En verschenen voor mij, notaris, mede de heer en mevrouw
Godfried en Gertrud (zich ook noemende en schrijvende Pietsie)
Bomans voornoemd, die verklaarden gemelde verbintenis te hun
nen behoeve te accepteren en de daaraan voorafgegane gevoels
uitingen voor kennisgeving aan te nemen.
Verklarende zij ten aanzien van bovenbedoelde oud-hollandse
zegswijze, hunnerzijds te willen trachten deze, althans ten op
zichte van de comparanten in kwestie, eveneens als niet geschre
ven te beschouwen, althans voor zover dit in een schoon land als
Italië redelijkerwijze van iemand verlangd kan worden."
Getuigen waren de portier Spoor in zijn lichtblauw ambtskos
tuum met pet, en diens echtgenote. Enige dagen later volgde een
afscheidsbijeenkomst voor de sociëteitsleden, wederom culmine
rende in een maaltijd. Ook hier werden uiteraard vele hartelijke
woorden gesproken, alle getuigende van de hechte band die in
de afgelopen vier jaar tussen de leden en hun president was ge
groeid. Een hunner uitte zich in dichtvorm en droeg het volgen
de vers voor:
Uw sprong over de Apenijnen
Thut Teisterbant und Haarlem weinen
Wij plengen droef een bittere traan
vol jaloezie op t Vaticaan
Zij trekken naar het schone Rome,
maar anders toch dan Kloos z'n dromen
zullen zij eens weeromme komen
193
