Uit de aangetroffen scherven blijkt dat de z.g. „vedelaarspot",
welke zich fragmentarisch in het Fries museum te Leeuwarden
bevindt, afkomstig moet zijn geweest van onze Haarlemse oven.
Behalve scherven van een fraai geboetseerde Haarlemse vede
laarspot (in biscuit) werden ook scherven gevonden (eveneens in
biscuit) van een identieke prachtig versierde kan, die grotendeels
kan worden gerestaureerd.
Door de Werkkamer voor Palestijnse Oudheidkunde van de Uni
versiteit te Leiden werd een fabricage-technisch onderzoek inge
steld naar de gevonden ovenscherven. De resultaten hiervan zul
len t.z.t. worden gepubliceerd.
Voorlopig kon worden vastgesteld dat het materiaal uit deze
oven (tussen de 12e en 14e eeuw) op technisch zeer goed niveau
heeft gestaan en gestoeld moet zijn geweest op de vaardigheid
van meerdere generaties pottenbakkers.
Wij hopen dit onderzoek bij C. A. in de loop van 1972 af te
sluiten. Een woord van bijzondere dank zijn wij verschuldigd aan
de directie van C. A. Nederland en haar bouwafdeling te Am
sterdam voor de grote en voortdurende medewerking die wij heb
ben ondervonden. Het is daardoor mogelijk geworden dat het
van historische betekenis zijnde feit van het bestaan van een zo
vroege Haarlemse oven, aan het licht is gekomen vóór dat de
sporen ter plaatse door nieuwbouw zouden zijn vernietigd. Dit
is een gelukkig voorbeeld van het juiste samenspel tussen het he
den en (het onderzoek van) het verleden.
Verkenningen buiten de gemeentegrenzen.
Gedurende een drietal weken in augustus/september 1971 wer
den in de Haarlemmermeer door een aantal van onze leden niet
minder dan 150 boringen verricht tot een diepte van 2 meter naar
de plaats waar volgens mondelinge mededelingen een oud
scheepswrak zou liggen. Dit onderzoek leverde geen enkel resul
taat op.
Veldgroep Haarlem A.W.N.
J. Schimmer
234
