Haarlem van lang geleden, toen ieder iedereen nog kende en er
enkele woordvoerders waren, die de algemene denkbeelden de
verfijnde vorm gaven."
Het Jaarboek Haerlem zal zijn veelzijdigheid alleen aan déze
kant belichten. Ik weet uit eigen ervaring, dat hij het Jaarboek
altijd graag las, het was een van de weinige publicaties waarnaar
hij uitzag. Een boek dat hij bij voorkeur las bij open haardvuur,
binnen de lampkring der genoegelijkheid. Want deze nationale
figuur, die in zijn laatste jaren door zijn televisiewerk bovendien
een bereisde Roel was geworden, in aller heren landen, hield juist
van provincialisme in de goede zin van het woord. Als hij over
onze stad schreef, dan, om zo te zeggen, doopte hij zijn pen in de
Haarlemmer Olie. Net als Caesar, was hij liever de eerste in zijn
dorp, dan de tweede in Rome. Bij het enorme leger van zijn
lezers heeft hij het typisch Haarlemse tot een begrip gemaakt. In
zijn talrijke boeken verspreid, kan men allerlei hoekjes en trekjes
van onze stad terugvinden, in meesterlijke proza-miniaturen.
Want als het om Haarlem ging gebruikte hij een kleine, maar
scherpe lens.
Het mag wel een speling van het lot heten dat juist deze oer-
Haarlemmer niet in Haarlem geboren werd. Dat was in den
Haag, op 2 maart 1913, als zoon van de bekende katholieke
politicus Mr. J. B. Bomans, die later wethouder van Haarlem
was. Nog in een van zijn laatste boeken: „De Man met de Witte
Das", heeft de zoon een portret van zijn vader geschetst.
Toen Godfried een half jaar oud was verhuisde het gezin naar
Haarlem. Hij woonde achtereenvolgens op de Parklaan, waar hij
zijn kinderjaren doorbracht, en daarna op het huis „Boshof" bij
de Mariastichting. Toen dit huis in de loop van het vorige jaar
werd afgebroken, liet hij de naamsteen daarvan in zijn villa te
Bloemendaal aanbrengen. In 1933 verhuisde de familie Bomans
naar het buitengoed Berkenrode, aan de Herenweg. Toen zijn
vader daar stierf (in 1941) woonde Godfried een paar jaar als
student in Nijmegen. Teruggekeerd in Haarlem betrok hij, (toen
nog vrijgezel) een huis aan de Zonnelaan, aan de rand van de
Hout, die hem dagelijks aan de tijd van zijn geliefde Camera
Obscura herinnerde. Het was een volkomen leeg huis en, op een
50
