zondering van besmettelijke patiënten, verbetering van hygiëne in
gezinnen en bedrijven, verlichting van sociale nood etc. behoor
den tot de belangrijkste maatregelen. Tuberculosebestrijding was
voornamelijk maatschappelijk werk.
In deze situatie was Van Waard de juiste man in de functie die
als administrateur der vereniging werd aangeduid. Dit betekende
evenwel allerminst een papieren-baan. Hij was degene die de
eerste contacten met de bezoekers van het Consultatiebureau leg
de, de man bij wie vaak alle ellende „op tafel gelegd" werd, die
op de hoogte was van de bevindingen van de dokter en van de
maatregelen die in de gezinnen genomen moesten worden. Hij
kende geleidelijk beter dan wie ook de Haarlemse bevolking. Hij
leefde in sterke mate mee in alle leed en wist, mede door zijn
opgeruimde en innemende aard, velen tot steun te zijn.
Ook buiten zijn eigenlijke taak was geen inspanning voor het
goede doel hem te veel. Hij kende nog de vreugde van de be
langeloze inzet voor een ideaal. Zo was hij de geestdriftige orga
nisator van de geldinzamelingen, de met veel tam-tam opge
smukte straatcollectes, waarvan de tuberculosebestrijding het
toenmaals nog moest hebben. Voor het totstandkomen van het
sanatorium Brederodeduin werden in het bijzonder velerlei acti
viteiten ontwikkeld.
Van Waard heeft zijn prachtige taak tot de pensioengerechtigde
leeftijd op voorbeeldige wijze uitgevoerd. Vele jaren heeft hij nog
van zijn actieve rust genoten, dikwijls op pad, altijd zijn vriende
lijkheid en zonnigheid bewarend. Het feit dat enkele jaren ge
leden het sanatorium Brederodeduin opgeheven kon worden, en
tenslotte ook de Haarlemse Tbc-Vereniging zelf, betekende in
zekere zin een bekroning van het grootse werk waarin Van
Waard een belangrijk aandeel had.
A. D. Bloemsma
40
