61
de volledige opsomming van zijn maatschappelijke activiteiten
ontkomt niet aan een gevoel van nederigheid. Een bewogen mens
is Lodewijks geweest, zowel in maatschappelijk opzicht als in
de dagelijkse relaties met de velen, wier zorgen hij zich aantrok.
Zo kwam het ook, dat de gestrengheid suggererende titel van
inspecteur eigenlijk niet bij hem paste. Een vaderlijke figuur was
hij veeleer en dan een vader, die in bescherming nam, vergoelijk
te, vergaf en bemiddelde, die altijd trachtte met zijn onverstoor
bare vriendelijkheid de storingen in de relaties tussen mensen op
te heffen. „Zalig zijn de vredestichters" maar in dit leven hebben
zij het intussen toch maar erg zwaar. Wat zich achter Lodewijks'
altijd opgewekte uiterlijk verborg kunnen slechts weinigen weten,
maar vermoeden kunnen wij wel, dat de zorg voor en om ande
ren heel veel van zijn krachten heeft gevergd.
Het past mij nog hier een korte schets van zijn levensloop te
geven. Geboren en getogen in Zwolle, vertrok hij op 23-jarige
leeftijd als onderwijzer naar het voormalige Nederlands Oost-
Indië. Al zeer spoedig werd hij daar schoolhoofd, trouwde,
stichtte een gezin en diende het onderwijs totdat de oorlogsom
standigheden daaraan een voorlopig einde maakten. Als le lui
tenant werd hij krijgsgevangen gemaakt. In 1946 repatrieerde hij
maar reeds het jaar daarna was hij terug in Indonesië om daar
zijn onderwijscarrière voort te zetten. Na te Makassar directeur
van een kweekschool voor onderwijzers te zijn geweest, vertrok
hij in 1949 definitief naar het vaderland. Na enige functies in
het onderwijs en in het bedrijfsleven bekleed te hebben, aan
vaardde hij in 1955 zijn benoeming als gemeentelijk inspecteur
van het onderwijs te Haarlem. Als eerstbenoemde in deze toen
voor Haarlem nieuwe functie moest hij daaraan stijl en inhoud
geven. Hij heeft dat gedaan op de, achteraf gezien, enig juiste
manier: een schakel vormen tussen bestuur en scholen en de
onderwijsgevende op zijn kwetsbare plaats in de frontlinie een
steun in de rug geven.
J. VAN OVERBEEKF.
