63 huwelijk met hun jongere zuster. In 1016 vestigde hij zich als vrouwenarts te Dordrecht, in 1917 te Leiden en in 1929 te Haar lem. De keuze van zijn beroep was geen toeval: hij voelde zich sterk aangetrokken tot vooral de menselijke kant ervan. Zoveel patiënten hebben naast de technische hulp de opbeurende kracht van zijn persoon leren waarderen. Zijn optimistische in stelling maakte het daarbij mogelijk dat hij in ieder geloofde; hij ging ervan uit dat ieder mens iets waardevols bergt en dat het ontdekken daarvan een taak en een vreugde betekent. In zijn optreden en zienswijzen in en buiten zijn vak trad een grote eerbied voor de medemens, voor het menselijk leven, aan de dag. Zijn huwelijk schonk hem drie kinderen; deze met de grote schaar aangetrouwde en kleinkinderen vormden een bron van vreugde voor hem. In 1962 stierf zijn beminde vrouw, die hij ook in moeilijke tijden zo liefderijk had gesteund. De trouw aan een aanvaarde taak, aan de personen aan wie hij zich verbonden voelde, kon niet beter worden uitgedrukt dan in het erelidmaatschap van de Haarlemse Sociëteit „Trou Moet Blijcken" die hij door zijn trouwe aanwezigheid en in verschil lende bestuursfuncties lange tijd heeft gediend. Zijn spreekwoor delijke gevoel voor humor zal aan de laatste activiteiten niet vreemd zijn geweest. Hij was een man van gezelligheid, die een anecdote op boeiende wijze wist te brengen, maar hij was ook een goed luisteraar. Het klimaat in Haarlem lag hem: hij voelde zich er geheel thuis en was dankbaar dat hij daar zijn leven mocht beëindigen. Om gekeerd kan het niet anders of dat Haarlemse klimaat is mede gevormd door zijn invloed. Zijn leven in algemene zin, en zijn burgerschap van Haarlem in het bijzonder, is een vervulling geweest van de hoge idealen die hij zich stelde. C. H. O. M. von Winning

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1973 | | pagina 65