274
en was ongetwijfeld een bijzonder begaafd en muzikaal meisje,
evenals trouwens haar zusje Susanna (Susette), en was in het
bezit van een goed opmerkingsvermogen, soms wel wat erg
scherp in haar persoonsbeschrijvingen en alleen in haar beste
ogenblikken bedeesd en bescheiden.
Het is een wonder en een geluk, dat dit dagboek tussen de Hol
landse familie-papieren terecht is gekomen, want het bevat veel
juist voor ons wetenswaardige notities. Na (her-jont dekking, eni
ge jaren geleden, is het soms wat moeilijk leesbare handschrift
ontcijferd en het dagboek in het Nederlands vertaald, waardoor
het ook voor anderen toegankelijk is geworden
In dit jaarboek lijkt een overzicht van wat Nina over Haarlem
en omstreken op te merken had zeker op zijn plaats. Bij de
weergave daarvan zijn de belevenissen in de persoonlijke sfeer
slechts in zoverre vermeld als voor goed begrip van het geheel
noodzakelijk is.
Op uitnodiging van de Van Varelens, die al een paar keer naar
Amsterdam waren gekomen om kennis te maken, werd al spoe
dig een eerste bezoek aan Haarlem gebracht. We laten daarvoor
Nina zelf aan het woord.
Zaterdag 17 juli. Er werd besloten vandaag naar Haarlem te
gaan, waar Vogler op het orgel speelde. Daarom gingen mijn
vader met de kinderen in de trekschuit en wij in het rijtuig van
m'n oom. De weg van Amsterdam naar Haarlem is schitterend.
Je gaat langs een kanaal dat bezaaid is met boten. Rechts mooie
buitenplaatsen. Halverwege moet je over een brug met aan de
ene kant het IJ, aan de andere kant het Haarlemmermeer („la
Mer de Harlem"). Die brug moet echt wel een wonder zijn. Er
passeren honderden rijtuigen langs deze weg. We arriveerden
om halftwaalf voor de poort van m'n neef Coo. Mijn oom Van
Varelen heeft een heel gek postuur. Zijn dochter Truitje („Traut-
chen") heeft naar men zegt veel esprit, 't Huis van Coo is prach
tig. Na de koffie te heben gebruikt, gaf hij ons een arm om naar
de Grote Kerk te gaan, die schitterend is. Het orgel heeft een
heel mooie toon, maar z'n vox humana zingt vreselijk door de
