315
nieuwsgierigheid geprikkeld en gaan wij naar binnen. Even sfeer
loos als de buitenkant is de kamer zelf. Een ruw gehakt gat in
één van de wanden trekt de aandacht. Het vertrekje dat daar
doorheen zichtbaar wordt is slechts driekwart meter diep. Een
kruipopening onderin een hoekkast van de kamer was de toe
gang. De Duitsers hebben er bij hun huiszoekingen geen erg in
gehad. Het gat in de wand is gemaakt toen alle ellende voorbij
was. De bezoekers kunnen nu zien hoe weinig leefruimte de on
derduikers overbleef. „De Schuilplaats" heet het boek waarin alle
bijzonderheden beschreven zijn: het leven van Ccrry ten Boom,
haar zuster, haar vader en de joden die zij verborgen hielden.
Het aangrijpende verhaal bleek een verfilming waard te zijn. Zo
kwam het dat in 1974 een Duitse tank bij verscheidene Haarlem
mers opnieuw voor enkele dagen het schrikbeeld van de oorlog
opriep.
Hoewel het winkelhuis van Ten Boom op de hoek van de Bartel-
jcrisstraat en de Schoutensteeg in het draaiboek centraal stond,
miste het de gewenste sfeer. De filmers gingen op zoek naar een
meer tot de verbeelding sprekend pand en vonden dat op nummer
6 in de Lange Begijnestraat, op de hoek van de Lombardsteeg.
Dit monument was in het oog van sommige mensen al jarenlang
begeerlijk voedsel voor een puinbak. Het leek onaannemelijk dat
het huis van Corry ten Boom er in de oorlog zo vervallen had
uitgezien. De romantiek van een gescheurde en afgebrokkelde
gevel paste niet bij deze correcte horlogemakersfamilie. De film
makers bezochten de kliniek voor afgeleefd stadsschoon: het
Bureau Monumentenzorg. Daar besefte men dat zich een unieke
kans voordeed om weer een danig verkommerd monumentje op
te knappen. De filmmaatschappij had er echter niet het bedrag
voor over dat voor een grondige restauratie nodig zou zijn. In
die branche gaat het immers slechts om de schijn; de werkelijk
heid zelf is voor een goede film geen noodzakelijke voorwaarde.
Werden de kosten te hoog dan zou wel even een decor worden
gebouwd, evenals men deed met de winkels aan de overkant van
de straat. Nadat ook een beroep was gedaan op het financiële
gemoed van de gemeente, kon tenslotte 12.500,— ter tafel wor
den gebracht. De aannemer Van Boxtel bleek bereid te zijn de
