73
Maar sedert enkele jaren is dit zo schilderachtige gezicht verloren
gegaan, hetgeen ongetwijfeld een verlies betekent. De gemeente
Bloemendaal kocht omstreeks 1960 van de verschillende eigena
ren het huis waar Bordes woonde, de boerderij van Sintenie en
de woning van Bersee benevens bijbehorende landen. Motief voor
deze aankopen was woningbouw. Reeds in 1962 begon de ge
meente met het bouwrijp maken van de gronden, in daaropvol
gende jaren verrezen hier de flatgebouwen aan de wegen Veen en
Duin en Pieter Keijlaan, alsmede enige bungalows aan de Ken-
nemerweg. Tengevolge van een onteigeningsprocedure verkreeg
de gemeente eerst later de eigendom van boerderij en hoveniers
woning, zodat pas in 1967 de afbraak van beide percelen plaats
vond. Het oude blekersperceel dat na de dood van Bordes in
1968 hoe langer hoe meer in verval was geraakt, onderging het
zelfde lot; in 1971 werd ook dit gesloopt. Alleen de oude note-
boom bleef er staan als enig overblijfsel op deze historische plek,
maar in de herfst van 1973, toen het terrein voor woningbouw
werd geëgaliseerd, verdween ook deze laatste herinnering. Een
bijzonder pittoresk stukje Bloemendaal was voorgoed verleden
tijd geworden.
Nadat het lot van dit mooie perceel was bezegeld, slaagde het
Aannemersbedrijf Witkop er te elfder ure in met de gemeente
Bloemendaal een overeenkomst te sluiten inzake het slopen van
het pand. Zodoende kon althans het materiaal voor een groot
deel behouden blijven en worden verwerkt in de boerderij Veen
en Duin (Steentje voor steentje werd met de hand afgebikt). Zo
slaagde men er b.v. in een cirkelvormig stukje metselwerk van
'gezaagde stenen' ongeschonden over te brengen in de gang die
leidt naar het kantoorgedeelte. Vele Oudhollandse klinkers von
den een plaatsje in de gerestaureerde gevels, evenals een intact
gebleven raam (zie foto). Het overige houtwerk was reeds te veel
vermolmd om nog te kunnen worden gebruikt. Graag had men
ook de oude noteboom overgeplant, maar dit gelukte jammer
genoeg niet.
