212
vergaderingen, met uitzondering van commissievergaderingen. De
revisiecommissie bleef echter vasthouden aan één wekelijks open
baar verslag in de Grote Kerk, want in Frankrijk waren ,,de gale-
reyen een werktuig (geweest) om de tiranny van Robespierre
en zijne aanhangers te bevestigen."
5) Volgens het concept ontvingen de stadsbestuurders geen sala
ris. De briefschrijvers eisten bezoldiging van leden van de Munici-
paliteit. Ook dit werd afgewezen, niet om het bestuur „by uitslui
ting in handen der ryken en vermogenden" te brengen, maar om
dat de financiële toestand van de stad het niet gedoogde.
6) Tenslotte wilde men voor het oproepen van de gehele burgerij
een soepeler regeling. Het concept eiste hiervoor de handtekenin
gen van tenminste tweederde van de kiesgerechtigden van één
wijk. Hiertegen werd bezwaar gemaakt omdat dit een „volksver
gadering" praktisch onmogelijk zou maken. Men stelde daarom
voor dat 300 handtekeningen uit de gehele burgerij, ongeacht de
wijk, voldoende zouden zijn. Dit voorstel werd gedeeltelijk in het
nieuwe concept overgenomen: eenderde van één wijk zou vol
doende zijn.
De reactie op deze brief verklaart de ontevredenheid die bij een
deel van de burgerij heerste. Alleen op twee ondergeschikte pun
ten werd het concept gewijzigd, de meer principiële punten wer
den van de hand gewezen. Het waren juist deze punten die het
reglement een meer democratische strekking moesten geven.
Ook Adriaan Loosjes verscheen in deze discussie weer op het
politieke toneel. Hij reageerde fel op het voorstel van de commis
sie om hen, die meer dan de helft van het jaar bedeeld werden,
van het kiesrecht uit te sluiten38). Dit betekende een verslechte
ring ten opzichte van het provisionele reglement dat niemand uit
sloot, behalve vrouwen. Loosjes pleitte ervoor dat althans de
„Huiszittende bedeelden" stemrecht zouden krijgen: zij waren im
mers zelfstandig en betaalden ook accijnzen, waarmee ze dus weer
bijdroegen aan hun eigen bedeling. Pel hekelde hij de suggestie
van de commissie dat eergevoel „schraal gezaaid is onder de Ar
men" waar zij meende dat deze mensen omkoopbaar zouden zijn.
Het onthouden van stemrecht zou veeleer „de gemoederen verla
gen" dan „tot een prikkel van Industrie dienen", zoals de com-
