36
werden huizen voor Haarlemmers gebouwd, even ten noorden van
het station. De Cronjé-buurt ontstond en daarmee de naam Nieuw
Schoten als tegenstelling tot het noordelijker gelegen Oud Scho
ten.
De geboren en getogen Schotenaren waren met de indringers be
paald niet gelukkig. Ze voelden aan dat het zich uitbreidende
Haarlem zijn eisen steeds noordelijker zou stellen en dat aan an
nexatie niet meer te ontkomen was. Het werd een strijd op leven
en dood en in 1927 werd het vonnis getekend: het armlastige
Schoten hield op te bestaan en werd door Haarlem ingelijfd. In
die woelige jaren speelde Chris Wolff, zij het tegen wil en dank,
een belangrijke rol in Schoten.
Chris Wolff was van huis uit bollenkweker en tuinder. Een man
die rustig zijn gang ging, wel enkele functies bekleedde op kerke
lijk en charitatief terrein, maar beslist geen politieke aspiraties
had. Om de een of andere reden kwam hij toch op de kieslijst van
de katholieke raadsfractie terecht en tegen zijn verwachting in
werd hij in de gemeenteraad van Schoten gekozen.
Dat was in 1911. Wolff mocht dan proberen de politiek los te
laten, de politiek liet hem in geen geval los. Daardoor heeft het
oude Schoten vooral in die twintiger jaren van hem geprofiteerd.
Zowel door zijn lengte in de volksmond heette hij Lange Chris
als door zijn bedachtzaam optreden domineerde hij letterlijk
en figuurlijk in de plaatselijke politiek.
Toen Führop nog burgemeester was, werd Chris Wolff wethouder
en hij verving de burgemeester tijdens diens ziekte. Later werd
Heerkens Thijssen waarnemend burgemeester om de liquidatie
van Schoten voor te bereiden en af te wikkelen. In de tegenstellin
gen tussen Oud en Nieuw Schoten vervulde Wolff een soort brug
functie. Hij hield niet van loze kreten en ontpopte zich nog duide
lijker als een man met een nuchtere kijk op mensen en dingen.
Zo'n man had Schoten ook wel nodig. Want meer nog dan de
strijd tegen het naar grond hongerende Haarlem speelde in het
dorp het gevecht tussen rechtsen en linksen. De raadsvergaderin
gen van Schoten, die vaak meer gevuld werden met persoonlijke
dan met zakelijke agitaties, kregen nationale faam. Meer dan eens
haalden de tumultueuze discussies de voorpagina's van de lande-
