van de Rijkscommissaris voor het bezette Nederlandse gebied
waarbij joden uit het bedrijfsleven verwijderd moesten worden,
werden bewindvoerders (Verwaltungstreuhander) aangesteld die
gerechtigd waren tot alle handelingen die uit het beheer van de
onderneming voortvloeiden. Het waren vaak in Amsterdam woon
achtige, in Duitsland geboren personen die plotseling het beheer
kregen over bedrijven waarvan de eigenaars in Duitse concentra
tiekampen vertoefden. De „Niederl'andische Aktiengesellschaft
für Abwicklung von Unternehmungen" in Den Haag werd aange
steld om bovengenoemde ondernemingen te ontvreemden.
Zo kreeg een zekere Braun de leiding van Kan, Menke van de
NV. Nederlandse Japonstoffenhandel, voorheen L. Mündheim,
Glas van de kousen- en manufacturenhandel Jako Tricot, Taube
van de bontzaak Weill, enz., enz.
Na de bevrijding gaf de Nederlandse regering een verklaring uit
waarbij deze verordening geacht moest worden nimmermeer van
kracht te zijn.
In 1949 opende Kan een filiaal op Aruba. Momenteel zijn er 10
zaken bijgekomen die men verspreid over de Antillen aantreft. De
winkels zijn vooral toegespitst op het toerisme. Daar de oude
mevrouw Kan ook op Aruba woont, zijn de Nederlandse filialen
in Haarlem, Amsterdam en Den Haag in andere handen overge
gaan, maar worden nog onder dezelfde naam voortgezet, al was
het alleen maar om de bekende slagzin „Wat Kan kan, kan Kan
alleen".
In Haarlem is dat de heer Elion die al vanaf 1947 aan de zaak
verbonden is. Hij is het ook die de Amerikaanse toeristen een
boeiende verklaring van de straatnaam weet te geven. Hij vertelt
hun dat er vroeger een man in de straat woonde die Joris heette.
Hij was nogal een vechtersbaas vooral wanneer hij teveel gedron
ken had. Dan waren er vaak grote vechtpartijen op straat. Van
daar dat hij de bijnaam kreeg van Battling Joris. That's how.
Aan de overkant op nummer 1 was vanaf 1956-1958 de Haarlem
se Uurwerkhandel gevestigd, afkomstig van de Jansweg. Deze
zaak werd later overgenomen door de firma F.J. Driessen. Op de
261
