hij zich verworven als kinderarts van het Wit-Gele Kruis. In de loop der jaren zijn honderden moeders met hun baby of kleuter op het consultatiebureau voor dokter Naessens verschenen: een stren ge man, sterk vergrijsd en indruk makend door zijn ascetisch uiterlijk. Naessens leek een man om bang voor te zijn. Hij kon zich inder daad ongemakkelijk voordoen. Maar dan altijd wel terecht. Hij had nergens zo afschuwelijk het land aan als aan bakerpraatjes. Wee de moeder die bij hem durfde aan te komen met: „Dokter, het kind heeft een paar rode plekjes, en m'n schoonmoeder zegtZe kon dan rekenen op een scherpe opmerking van Naessens, in de trant van: „Mevrouw, dan hoef ik hier niets te doen, gaat u maar terug naar uw schoonmoeder". Natuurlijk liet Naessens haar niet gaan, maar ook al klinkt zo'n opmerking ook achteraf nog hard, ze was tekenend voor Naessens die als gewetensvol kinderarts niets ongedaan en onbeproefd heeft gelaten om de medische zorg voor babies en kleuters op hoog niveau te brengen. De welvarende groei in die jaren van het W.G.K. als kruisvereniging is mede aan hem te danken. Hij was ook typisch de arts die moderne medicamenten en nieuwe behandelmethoden wel accepteerde maar daarmee de oude beslist niet afzwoer. Hoe dikwijls is het niet gebeurd dat hij naar een ouderwets middeltje teruggreep en in het ergste geval daarvoor stad en land afreisde om dan later met die bekende, voorzichti ge glimlach vast te stellen dat het toch maar goed geholpen had. Om tenslotte weer zijn collega Neyens te citeren: „Gemakkelijk heeft Naessens het persoonlijk niet gehad, maar hij liet zijn werk daardoor niet beïnvloeden. Daarvoor was hij te evenwichtig. Door zijn bescheidenheid werden zijn persoonlijke belangen mogelijk wel eens over het hoofd gezien en dat verklaart misschien waarom hij zich de laatste jaren van zijn actieve loopbaan wat geïsoleerd opstelde". Dokter Naessens heeft nimmer de publiciteit gezocht, door ge woon te werken presenteerde hij zich daar waar hij wezen moest. Zijn persoonlijke emoties verborg hij achter een voor de buiten staander onverklaarbare ondoorgrondelijkheid. Toen hij zijn practijk had neergelegd, trok hij zich terug en leidde hij een aantal 44

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1976 | | pagina 46