ceel Groote Houtstraat no 20". Nu was het natuurlijk een schande
dat de eigenaar, de heer Israels, eigenaar van Spruijt van Riet
schoten s Corsetten Magazijn, deze steen uit de door Jacob van
Campen gebouwde gevel hakte en deze in zijn nieuw gebouwde
huis in Bloemendaal liet plaatsen. Maar, de steen bleef behouden
en de gevel voorlopig ook, terwijl het pakhuis van Dyserinck met
de grond gelijk gemaakt werd. Er was duidelijk nog veel stands
verschil tussen een gevel aan de Grote Houtstraat en een pak
huis!106).
Overigens moest men in het volgende jaarverslag melden: „Thans
is men bezig, den geheelen voorgevel af te breken, zoodat weldra
op dezelfde plaats, waar weleer het mooie, door Jacob van Cam
pen in 1652 ontworpen huis stond, een naar den eisch des tijds
gebouwde gevel zal verrijzen"107). Tadema had tevergeefs nog
enkele brieven aan de eigenaar geschreven108). Uit de tweede
brief blijkt duidelijk de liefde die Tadema voor Haarlems monu
menten koesterde en hoe zeer het hem aan het hart ging dat hij de
gevel zag geschonden. „Hedenmorgen kwam ik nog eens langs het
U behoorende perceel in de Groote Houtstraat en opnieuw viel
mij niet alleen de fraaie gevel van den bouwmeester van het paleis
op den Dam op, maar ook werd ik weer getroffen door den prach-
tigen gevelsteen, zooals er geen enkele meer in onze gemeente is
Wanneer ik het dan waag, nog éénmaal een beroep op uw
goede gezindheid te doen, hoop ik, dat u mij dit ten goede zult
houden. Allereerst besluit ik daartoe omdat ik het als secretaris
van „Haerlem" wel moet doen, maar in de tweede plaats, omdat
ik zelf, als geboren Haarlemmer zoo bijzonder veel gevoel voor
mijn stad, die ook een eerbiedwaardige geschiedenis heeft en
waarin helaas door onbedachtzaamheid, of overijling, zooveel ver
dwijnt, wat van groot historisch belang is"109). Als wij nu de
lelijke gevel van Huf aanschouwen die op de plaats van de num
mers 20 en 22 gebouwd werd, dan kunnen wij ons de ontzetting
van Tadema zeer goed voorstellen.
38 Goudleer Frans Loenen-Hofje, 1924-1925
Het verbaast de lezer eigenlijk dat het bestuur van „Haerlem"
niet moedeloos werd onder de vele naargeestige zaken die het te
170
