passende stijl aan te leggen. Hij wilde de woonbestemming hand
haven. Dat was natuurlijk veel aantrekkelijker dan een degradatie
tot een met buislampen verlicht kantoorgebouw. Stalen bureaux
zie je ook liever niet in een omgeving die geschapen is voor inge
togen elegantie. Met inbegrip van de zolder was de totale ruimte
groot genoeg voor een opdeling in acht appartementen. Verschei
dene personen zou dus de illusie kunnen worden gegeven in een
deftige buitenplaats te wonen.
Met dit vooruitzicht was het maar goed dat die maatschappij in
grondzaken liet weten geen belangstelling meer te hebben. Direct
daarna begonnen de besprekingen met de heer Bill. Dat was in
oktober 1971Er vertoefden toen drie gezinnen in het huis, waar
onder een stel krakers. Hun status als landgoedbewoners zou niet
lang meer duren. De koop werd gesloten voor 125.000,-. De
gemeenteraad bekrachtigde dat op 3 mei 1972. Bij de prijs was
slechts een stuk grond direct om het huis heen inbegrepenhet
bos bleef eigendom van de gemeente.
De ontruiming, alsook het verkrijgen van subsidies en de nodige
vergunningen, nam nog enige tijd in beslag. De gemeente was
eerst niet te vermurwen om bewoning van het souterrain toe te
staan, want dat was in strijd met de bouwverordening. Toch is
ook dit onderdeel van het plan uitgevoerd; de sfeer in die half-
ondergrondse woning is werkelijk verrassend geworden.
Als datum van aanvang van de restauratie noteerden wij 15
oktober 1973. Allereerst was de kap aan de beurt. Pas vier jaar
later zou alles zijn voltooid. Die lange duur was nodig omdat de
eigenaar zijn uitgaven wat wenste te spreiden. Wie af en toe pools
hoogte kwam nemen die kreeg het vermoeden dat voor het herstel
en de verbouwing menige ton moest worden aangedragen. Het
rijk en de gemeente namen er elk één voor hun rekening.
Aanvankelijk waren de Haarlemse architect W.L. van Oostrum
en de Amsterdamse aannemer G.A. Kleijn ingeschakeld. Later
nam de heer Bill de dagelijkse leiding van het werk zelf in handen.
Zijn doorzettingsvermogen was bewonderenswaardig, temeer
daar er herhaaldelijk tegenvallers waren. Onverlaten eigenden
zich allerlei waardevolle onderdelen toe. Onder meer werden de
deurknoppen ontvreemd en de marmeren schoorsteenmantel in
341
