'elitair' gebruiken, komen met Eindenhout volop aan hun trek
ken. Zelfs een burgemeester zou aarzelen hier zijn intrede te
nemen. Het huis roept nog steeds afstand en deftigheid op. De
zuilen, de hoge ramen en de sfinxen waren een decor om het
standsverschil tussen de gegoede burger en de eenvoudige
handwerksman tot uitdrukking te brengen. Gelukkig behoren die
omstandigheden goeddeels tot het verleden. Het kan geen kwaad
er af en toe aan herinnerd te worden. Het voortbestaan van een
monument als dit houdt het besef levend dat er veel in de maat
schappij is veranderd. Toch is ook in onze tijd het bezit van een
buitenhuis een luxe die velen zich kunnen veroorloven. Het
verschil is wel dat er geen dienstboden meer zijn die een armzalig
kamertje toegewezen krijgen met uitzicht op de onderkant van de
dakpannen.
De twee sfinxen blijven ons onbewogen aanstaren. Vroeger
werden er elke winter kisten met stro omheen gezet. Marmer is
namelijk niet goed bestand tegen ons klimaat. De nieuwe eige
naar heeft vitrines aangebracht. Dat geeft wat langer de gelegen
heid, de gezichten met elkaar te vergelijken. Zij staan afgebeeld
bij het artikel van mevouw Sterck-Proot. Volgens de beschikbare
literatuur zou de rechts-geplaatste sfinx gemaakt zijn in Holland,
ter vervanging van het exemplaar dat stuk ging tijdens het vervoer
uit Italië. Ten bewijze daarvan wordt gewezen op de Hollandse
gelaatstrekken. Inderdaad heeft die sfinx wat bollere wangen. In
het gebruikte materiaal is geen verschil te onderscheiden. Er zal
dus uit dezelfde groeve een apart blok marmer naar Nederland
moeten zijn getransporteerd. Het blijkbaar vrij uitvoerige fami
liearchief verschaft hierover geen opheldering. Was alles nauw
keurig vastgelegd dan zou nergens meer over gediscussieerd
kunnen worden. Door die onzekerheid hebben de twee beelden
het typisch raadselachtige dat echte sfinxen eigen is. Zij zullen ons
dus wel altijd blijven boeien.
Een huis kan in de weg staan, ook al komt die weg niet daar waar
het huis staat. Zo'n geval deed zich voor met de woning zomer-
vaart I2A. „Sierlijke architectuur van oudheidkundige waarde",
vermeldt het monumentenregister. Het merkwaardige klokge-
345
