452
digen de opdracht een 'harmonie-model' voor deze wijk te ontwerpen. De
harmonie tussen natuur en bebouwde omgeving moest bewaard worden. Onmo
gelijk, zo luidden de laatste berichten, als je bouwt schend je onherroepelijk de
waardevolle natuur in dit gebied. Er wordt nu overwogen om dan maar een 'com
promis-model' te ontwerpen. De woningbehoefte lijkt zwaarder te wegen dan de
overwegingen van milieu en natuurbescherming.
In de catalogus bij de tentoonstelling Stadspark en Buitenplaats (zie in deze
rubriek Het groene jubileum) is kritiek geleverd op de gedachte verder naar het
oosten te gaan bouwen. Waarom benut je niet de vele ruimten in Aerdenhout en
Santpoort, die bovendien dicht bij de spoorlijn liggen? Er wordt gepleit voor een
vorksgewijze bebouwing: woningen, die als tanden van een vork door het
bestaande groen steken. De suggestie heeft maar een heel kleine kans ooit 'bouw
rijp' te worden. Het groene gebied aan de duinzoom met zijn dunne bebouwing
wordt door de buurgemeenten zorgvuldig gekoesterd in zijn huidige vorm.
Haarlem zal moeten beginnen met zijn woningzoekenden onder dak te brengen in
de vernieuwingswijken. En op vrijkomende terreinen in de binnenstad op plaatsen
waar eerst bedrijven waren gevestigd. In 1977 lagen de plannen klaar om te gaan
bouwen langs de Nassaulaan (het voormalige Spaarnestadcomplex) en op het
Raaks-Doelenterrein (achter de parkeergarage aan de Raaks).
Demonstratie op de Dreef (14 januari 1977)
Waarom demonstreren tegen ambtenaren die hun blik komen verruimen in ons
land?De oorzaak daarvan moest duizenden kilometers verderop worden gezocht:
in Indonesië worden grote aantallen politieke gevangenen geïnterneerd gehouden
door het Soeharto-regime. Het schoot met name de CPN in het verkeerde keelgat,
dat vertegenwoordigers van dat regime door het provinciaal bestuur hartelijk
werden ontvangen, terwijl hun leider communistischgezinde Indonesiërs achter
slot en grendel had gezet.
De ambtenaren uit Indonesië en Maleisië, in Nederland in het kader van een
internationaal uitwisselingsprogramma, kregen de aanklacht tegen het Soeharto-
regime onverbloemd te horen, bij hun komst naar het Provinciehuis op de Dreef en
op hun verdere tocht naar Lelystad en Zaanstad. De ontvangende overheid wees
de gasten op de grote betekenis die in Nederland wordt gehecht aan de vrijheid van
meningsuiting, waarvan deze demonstratie een bewijs was. Dat leverde een extra
ervaring op in het contact van het ambtelijk gezelschap met onze samenleving.
Gastarbeiders-incident (8 maart 1977)
In Haarlem wonen 5000 buitenlandse 'gastarbeiders', voornamelijk Turken en
Marokkanen. Mensen, die in hun eigen land niet of moeilijk aan werk kunnen
komen en in Nederland doorgaans het ongeschoolde werk verrichten waar moei
lijk Nederlanders voor kunnen worden geïnteresseerd.
Bij de reeds bestaande huisvestingsmoeilijkheden hebben deze buitenlanders het
extra moeilijk. Doorgaans verblijven zij in pensions, met een groot aantal mensen
op één kamer. Veel van die pensions voldoen niet aan de eisen van brandveiligheid
