Lombardsteeg 14
zes ruiten per raam. De ranke top geeft het front enige elegantie.
Een paar natuurstenen blokjes onderin wijzen op de vroegere
aanwezigheid van een stoep met hekpalen.
Op de plaats van de aanbouw ter linkerzijde was eertijds een
steegje. Dit gaf toegang tot het achterterrein waarop in de vorige
eeuw een stuk of wat eenkamerhuisjes zijn gebouwd. We zien
deze inmiddels verdwenen situatie op een stadsplattegrond uit
1880. De ruimte voor het bouwen van die huisjes kwam vrij na
afbraak van een achter de rechterbelending staande schuilkerk.
Dit gebouw is op de kaart van Nautz aangegeven als „gewezen
R.C. Kerk St. Bavo".
Met zijn binnenmaten van 3,75 bij 7,5 meter biedt dit huisje maar
weinig bewegingsvrijheid. Ook kan men slechts aan de voorkant
zijn neus buiten de deur steken, want de achterkant zit potdicht.
Er is geen plaatsje of tuintje om af en toe op eigen terrein wat
frisse lucht te happen. Sinds we galerijflats hebben zullen de
meeste mensen het wonen in zo n krap gedoetje misschien een
celstraf vinden. Het is dus geen wonder dat deze woning al meer
dan twintig jaar leeg stond.
Door het destijds aardige trapgeveltje was de waarde als mo
nument niet onopgemerkt gebleven. Dat blijkt uit de vermelding
op de „Voorlopige Lijst der Nederlandse Monumenten van Ge
schiedenis en Kunst", uitgegeven in 1921Kort na de oprichting
van het gemeentelijke Monumentenbureau werd het in bezit van
de gemeente zijnde huisje zorgvuldig in tekening gebracht. Elke
scheur en verzakte steenlaag zijn erop aangegeven.
Een collecte in deze op enkele plaatsen niet slecht florerende
buurt had misschien het nodige geld voor de restauratie kunnen
opleveren. In een straatje met de naam Lombardsteeg mag je
toch wel tenminste één pand verwachten dat van goede kwaliteit
is.
Het leek met dit monumentje niet de goede kant op te gaan.
Zeker was dit zo met het topje, dat de neiging vertoonde naar
beneden te komen. Het moest worden gedemonteerd en er
kwam een onooglijk schotwerk voor in de plaats. In deze toe
stand was de „monumentwaardigheid" niet overtuigend meer.
Vermelding op de monumentenlijst van 1968 is dan ook achter
wege gebleven. Met de kwalificatie „beeldbepalend" bleef het
huisje een bescheiden rol toebedeeld.
Misschien moet je eerst enige jaren tamelijk benepen in Parijs
hebben gewoond om een weinig riant gelegen huis aan de
Haarlemse Lombardsteeg te kunnen waarderen. De heer A P.
Josseaud, restaurateur van antieke meubelen, was gewend te
verkeren met dat wat is afgeleefd maar toch nog karakter heeft.
169
