Afgezien van het feit dat het voorstel op zich lang niet gek is op
het eerste gezicht, werd het nog versterkt door het feit dat een
groot deel van de in Nederland aanwezige know-how ten aan
zien van recirculatie juist bij de Haarlemse vermalingsinstallatie
werd opgedaan. Een recirculatiefabriek volgens het TNO-prin-
cipe gaat uit van vermalen vuil en vond daartoe in Haarlem het
enige geschikte uitgangspunt in den lande. De Haarlemse reini
gingsdienst verleende gastvrijheid en een bescheiden proefin
stallatie werd in Haarlem gebouwd en beproefd. Het is buiten
gewoon jammer dat dit ambitieuze plan voor Kennemerland net
te vroeg is gelanceerd. Te vroeg omdat de doorslag vóór dit plan
wellicht de zekerheid had kunnen zijn dat recirculatie op prak
tijkschaal zowel technisch als economisch mogelijk is. Dat is op
dit moment nog niet zo. We hebben uiteindelijk moeten kiezen
voor de meest veilige weg omdat nu juist een onderwerp als
vuilverwijdering in de dagelijkse praktijk zich niet goed leent voor
experimenten. En dat blijft jammer voor Kennemerland en
voor de recirculatie.
Zo werd dan toch gekozen voor VAM-afvoer en, wat eigenlijk
nog belangrijker is, de uitvoering van dat besluit verliep voor
spoedig mede dankzij het feit dat de diverse benodigde vergun
ningen op tijd werden verkregen.
Inmiddels is het overlaadstation langs de spoordijk Amsterdam-
Haarlem verrezen en zal volgens planning vanaf mei 1979 in
werking zijn. Dit overlaadstation moet voldoen aan hoge milieu
hygiënische eisen: niet eerder werd in ons land een overlaad
station ontworpen en gebouwd met zulke strenge milieuvoor
schriften als dit.
Het ware te hopen dat de slordige 10 miljoen gulden, aan dit
75
Is een perceel volgestort,
dan wordt het met een
zandlaag afgedekt (april
1979).
