de werkzoekenden als bij de werkgevers die een stukje van hun
probleem zagen opgelost.
Als een voordeel van deze alternatieve vorm van arbeidsbemid
deling werd ervaren, dat er niet zo'n drempel lag tussen beide
partijen. Men kon ongedwongen en vrijblijvend het naadje van de
kous te weten komen. Dat dit ook bij de bedrijven als een gunstige
manier van werven is ervaren, blijkt wel uit het feit dat driekwart
van de deelnemende werkgevers een volgende keer weer van de
partij wil zijn.
Natuurlijk is zo'n markt geen Haarlemmer olie voor de economi
sche en arbeidsmarktproblemen, maar alle beetjes helpen.
Duidelijk is ook geworden dat maar een klein deel van de echt
werklozen aan de slag komt via zo'n markt. Veel bezoekers
hadden al een baas, maar dachten wellicht over verandering van
betrekking. Van degenen die een baan vonden, was maar 14%
op dat moment werkloos. Een flink deel van hen die een baan
hadden gevonden, ging voor het eerst werken. Datwasmetname
het geval bij de vrouwen, die 45% van alle bezoekers aan de
markt uitmaakten. Dan nog een bijkomend verschijnsel: de Haar
lemmer houdt kennelijk van nieuwigheidjes. Van de bezoekers
was een groot deel niet uit op een baan, maar gewoon nieuws
gierig hoe het er toe ging. Zo'n menselijke markt, da's toch nog 'ns
een uitje!
Een nadeel van die overstelpende belangstelling was wel dat een
aantal mensen de drukte als een belemmering ervoer om rustig
tot zaken te kunnen komen. In het vervolg dan maar een speciale
kijkdag invoeren voor de niet serieuze boemelaars op de banen-
markt?
Verzakkende ijsbaan In september moest het college van burgemeester en wethou
ders besluiten: de kunstijsbaan aan de Kleverlaan kan niet wor
den heropend, de baan verzakt en het gevaar is aanwezig dat
door die verzakking de koelhuizen breken, waardoor am
moniakgas vrij kan komen. Het bestuur van de ijsbaan had reeds
tot sluiting besloten.
Het was een gevoelige strop voor de schaatsers, die anderhalf
seizoen hadden kunnen profiteren van een gegarandeerd ijssei
zoen van half oktober tot maart, terwijl ze daarvoor maar moesten
afwachten of de vorst misschien enkele weken schaatsen moge
lijk maakte. Hartstochtelijke schaatsers trokken wel naar de kunst
ijsbanen in Alkmaar en Amsterdam, maar dan moesten ze er toch
een verre en kostbare reis voor over hebben.
Ook de vijf gemeenten, die de ijsbaan subsidieerden, stonden
voor een moeilijk besluit. Haarlem, Heemstede, Bloemendaal,
Zandvoort en Haarlemmerliede en Spaarnwoude hadden zich
verbonden nog achtentwintig jaar lang f 430.000,-aan rente en
188
