gevoel ziet men hoe het dorp steeds meer wordt ingesloten door
nieuwe ontwikkelingen in het recreatiegebied Spaarnwoude, dat
met een oppervlakte van 2750 ha drie maal zo groot is als het
Amsterdamse Bos. In tien jaar tijd werden miljoenen overheids
geld gestoken in aankoop van landbouwgrond, aanplant van
groen, graven van waterpartijen, een net van fiets- en wandelpa
den, etc.
De filosofie achter Spaarnwoude is plausibel: tussen de Haarlem
se agglomeratie en het haven- en industriegebied van Amsterdam
langs het Noordzeekanaal moet afstand blijven bestaan. Daarover
is ieder het wel eens. Verschil in opvatting ontstaat vooral de
laatste jaren over de invulling van die groene bufferzone. In de
eerste jaren van Spaarnwoude werd een deelgebied volledig 'op
de schop genomen'. Nu is de trend meer: zoveel als mogelijk is
uitgaan van de bestaande situatie. Een weidelandschap is ten
slotte ook een buffer tegen oprukkende industrie.
Spaarndam, met zijn jachthavens en palingrokerijen, heeft het niet
zo op de recreatieve druk begrepen. Het verkeer over de smalle
dijk door het dorp bezorgt nu al veel overlast. Of de bezwaren veel
zullen helpen? Feit is dat in 1980 al veel dagjesmensen Spaarn
woude hebben ontdekt, met z'n kanovijver, golfbaan, dagkam
peerterreinen, visoevers, wielrenbaan, recreatieboerderij. Hoe
hoger de bomen in Spaarnwoude, hoe meer publiek.
De horizon verandert voor de Spaarndammers overigens niet
alleen door het recreatief gebeuren. Langs het Noordzeekanaal
ontstaat in Spaarnwoude een heuvellandschap door de stort van
grof vuil uit de hele regio. En aan de noordwestkant zal het geuren
de hooiland plaats moeten maken voor 7000 huizen in de Velser-
broekpolder. Het wat in zichzelf gekeerde Spaarndam zal eraan
moeten wennen dat het nog drukker gaat worden op de dijk.
Monument voor Hannie
Schaft
Felle discussies zijn gevoerd over het ontwerp voor een monu
ment ter herinnering aan Hannie Schaft. Zij is in 1945 in de duinen
bij Bloemendaal door de bezetters gedood, kort voor de bevrijding,
ais vergelding van door haar gepleegde verzetsdaden. Haar stof
felijk overschot is bijgezet op de Erebegraafplaats in Overveen, de
herinnering aan haar is symbool geworden voor het verzet in
Nederland. De herbegrafenis in november 1945 werd voorafge
gaan door een plechtigheid in de Grote Kerk in Haarlem, waarna
het stoffelijk overschot - gevolgd door een zwijgende stoet, waar
onder Koningin Wilhelmina - naar de Erebegraafplaats is ge
bracht.
In Haarlem ontbrak, 35 jaar later, nog steeds een monument dat
herinnerde aan deze jonge Haarlemse verzetsstrijdster. Initiatie
ven in de jaren vijftig waren blijven steken in politieke gevoelighe-
198
