5
9 juli 1924-17 juli 1980
Het overlijden, deze afgelopen zomer, van Ernst Alexander
Bunge zal voor de velen die hem gekend hebben en niet
wisten dat zich in het voorgaande jaar een slopende ziekte
bij hem had geopenbaard, een grote schok hebben bete
kend. Te meer daar van deze veelzijdige kunstenaar af
scheid moest worden genomen op een moment dat ge
woonlijk iemand van die leeftijd (56 jaar) geacht wordt nog
min of meer in de kracht van zijn leven te zijn.
Sas Bunge - vele jaren als muziekrecensent aan het Haar
lems Dagblad verbonden en destijds actief lid van de toen
malige sociëteit Teisterbant - vervulde lange tijd een cen
trale rol in het culturele leven van Kennemerland. Het con
certpubliek van Haarlem was zeer vertrouwd met de gaven
van Bunge. Hij trad veelvuldig op als pianosolist met het
Noordhollands Philharmonisch Orkest, en zijn recitals in het
Frans Halsmuseum werden evenals die van de door hem in
de Tuinzaal van het Haarlems Concertgebouw gegeven
serie B(unge), zeer druk bezocht.
Wanneer we terugkijken op zijn leven, blijkt Sas Bunge de
muziek altijd in een breder kader te hebben willen plaatsen;
composities tegen de historische achtergrond van hun ont
staanstijd, in hun verband met andere kunsten, in hun rela
tie tot de literatuur, of eigenlijk beter gezegd, geïntegreerd
in het leven als totaliteit. Een instelling waar zijn journalistie
ke vruchten van getuigden en waarvan bepaalde gedach
ten ook in de vele en waardevolle door hem verzorgde
radioprogramma's over Mozart, Scarlatti, Debussy, Gott-
schalk, Charles Burneye.a. breed uitgewerkt werden.
Muziekrecitals en dergelijke moesten zijns inziens vooral
niet te plechtig zijn en wat hem betrof, iets badinerends,
liefst iets theaterachtigs hebben. Bunges activiteiten als
samensteller en brenger van programma's samen met de
poppenspeler Jan Nelissen, de 'kijk'-concerten in het Am
sterdamse Shaffy Theater en naderhand met zijn, in sa
menwerking met het vocaal dubbelkwartet Quod Libet ge
brachte, Philharmonische Tierlyra, en ten slotte ook de
muziekuitvoeringen in combinatie met de Haarlemse to
neelgroep Perspekt, hebben zijn ideeën daaromtrent met
veel succes in de praktijk uitgedragen.
Hoewel Sas Bunge - ondanks het, tijdens zijn Parijse stu
dies door Marguérite Long aangevuurde enthousiasme
voor het impressionisme - als concertpianist voornamelijk
uitging van de romantici en hij in het bijzonder met zijn
vertolkingen van werken van Chopin en Liszt waardering
oogstte, was er in zijn in 1946 (na het verwerven van de prijs
van uitnemendheid als leerling van George van Renesse
aan het Amsterdams Conservatorium) gestarte carrière al
230
SasBunge
