lineair omschreven, in feite geschilderd dus. Een techniek
die door J.M. Prange in een recensie 'niet-grafisch, maar
wel Rembrandtiek' werd genoemd. In zijn tekeningen de
monstreerde zich plotseling een onmiskenbaar meester
schap. Op enkele eenmanstentoonstellingen van alleen
zijn tekeningen in '57 en '58 in Amsterdam en in Haarlem
gehouden reageerden publiek en pers zeer positief.
In 59 werden ook gouaches en olieverven mee tentoonge
steld en voor de opmerkzame kijker begon zich een door
braak af te tekenen: de wendbaarheid en spontaneïteit van
de tekenstift bleek plotseling in de zwaardere verfmaterie
bewaard te kunnen worden. Een hulpmiddel had Steijn
hiervoor leren toepassen: het schilderen op snel absorbe
rend karton, waardoor hij in olie kon schilderen zonder door
drogingsperioden gestopt te worden.
Het snellere werken ging gepaard met ook een grotere
fysieke beweeglijkheid. Voor de tentoonstelling van '59 had
de kunsthandelaar De Boer uit Amsterdam een voorschot in
reisgeld verstrekt, dat gebruikt werd voor een vijfweeks
verblijf in de Provence, te zamen met Piet van Heerden.
Van de Haarlemse kunstenaars uit De Groep, de selectie uit
Kunst zij ons Doel, waarmee hij na de oorlog verenigd was
gebleven, was vaker nog zijn reisgenoot Poppe Damave.
Zo enige malen op diens motorfiets naar Holten, waar bij
een kunstlievende hotelhouder voor langere tijd onderdak
kon gevonden worden. Maar ook trips naar het buitenland
werden ondernomen. Het avontuur met de kustvaarder
naar Engeland is al genoemd. In '63 werd Spanje bereikt,
waar een met de katholieke Damave bijgewoonde kerk
dienst van Spaanse vissers grote indruk op Wim maakte.
In '66 werd Steijn door het Ministerie van CRM een reis
beurs toegekend, die door hem voor een verblijf op Majorca
bestemd werd, waarvoor hij Damave mee nodigde. In deze
toekenning juist toen speelde mogelijk de overweging mee
dat in zijn persoonlijke omstandigheden een milieu-wisse
ling heilzaam zou kunnen werken. Het jaar tevoren namelijk
was Janna op zestigjarige leeftijd overleden. Ondanks alle
materiële moeilijkheden had ze vele gelukkige jaren ge
kend met de man van wie ze alle emoties in zijn werk kon
volgen en met wie ze ook de eerste verblijven in het buiten
land gedeeld had. Maar de laatste jaren waren moeilijk voor
haar geworden, lijdend aan een ongeneeslijke ziekte, waar
voor haar een borst afgezet moest worden. Meer een zuster
dan een vrouw was ze voor Wim geworden, die vaker in de
kroeg begon te verkeren dan goed voor hem was.
In zijn eerste jaar alleen, toch niet verstoken van vrijwillige
vrouwelijke hulp, was hij in Bentveld al tot een min of meer
