righeid heeft zij de coördinatie voor deze uitgave op zich
genomen en met succes! Bij de viering van het 275-jarig
bestaan van Joh. Enschedé en Zonen in 1978 was dit
unieke, geheel met de hand gezette boekwerk gereed. En
het was een grote voldoening voor Gonne toen kort daar
na in haar aanwezigheid in Oxford het boek aan Harry
Carter werd gepresenteerd.
Een ander groot object was de tentoonstelling In de Blye
Druck in de Vleeshal ter gelegenheid van het bedrijfsjubi-
leum in 1978, die geheel onder haar leiding en verant
woordelijkheid tot stand kwam en in korte tijd door bij
na 15.000 bezoekers werd bezocht.
Onder deze successen bleef zij heel eenvoudig zichzelf,
geïnteresseerd in het museumwerk en alles wat daarmee
te maken had. Zij was nauwkeurig van aard en in haar
kleine handschrift maakte zij vele aantekeningen, waar
bij zij de taal op bijzondere wijze, weloverwogen han
teerde. Met gevoel voor humor kwam zij recht voor haar
mening uit, tegenover iedereen, je wist wat je aan haar
had. Als vanzelf vonden velen, zowel uit het bedrijf als
van buiten, de weg naar het museum met vragen van al
lerlei aard.
In veel zaken werd een beroep op haar gedaan: hulp voor
tentoonstellingen, inlichtingen waarvoor dikwijls onder
zoek en studie nodig waren, correspondentie met een
grote kring specialisten en algemeen geïnteresseerden,
contact met andere musea, ontvangen van bezoekers enz.
Zij werd secretaris van de Dr. P.A. Tiele Stichting, raak
te betrokken bij de bibliofiele uitgaven van het Hof van
Johannes en speelde een belangrijke rol bij het ontstaan
en de ontwikkeling van het Draaiend Museum.
Misschien kwamen er ook wel eens te veel vragen op haar
af, maar zij genoot van het werk en zij wist en waardeer
de dat zij te allen tijde ook op anderen kon rekenen als er
hulp of raad nodig was. Haar onderzoek en kennis leid
den tot enkele artikelen in het tijdschrift Quaerendo en
hadden uitnodigingen tot gevolg uit het buitenland. Zo
trad zij in ^82 op in een forum tijdens een typografisch-
historische studieweek in Oxford. Aan een uitnodiging
voor een lezing in de Verenigde Staten kon helaas geen
gevolg meer worden gegeven.
Na een operatie ongeveer vier jaar geleden wisten wij dat
haar gezondheid risico liep, maar - met haar - hadden
wij goede hoop. Zelf bleef zij altijd even opgewekt en
sprak zij bij voorkeur niet over hetgeen waarover wij ons
vooral de laatste tijd toch wel ongerust maakten. Nie
mand had het einde zo snel verwacht. Tot kort voor haar
