ningen geweest. Naast deze functie was hij lid van Com
missie Onderwijs van de vereniging van Nederlandse Ge
meenten en deed hij veel voor het vormingswerk voor
werkende jongeren.
Na zijn pensioen kwam hij naar Haarlem, de kust bleef
hem toch trekken.
Ben Liese bleef actief, hij werd lid van de wijkraad
Schalkwijk en bleef dit twee jaar. Toen splitste deze wijk
raad zich op in vier wijkraden, waar de Boerhaavewijk-
raad er één van was. Ben Liese die zelf in deze wijk
woonde werd voorzitter van de Boerhaavewijkraad. Hij
woonde in één van de torenflats in de wijk en kon soms
plagend zeggen zo kan ik mijn wijk beter in de gaten hou
den. Later werd hij secretaris van de wijkraad. Eind 1984
nam hij na acht jaar wijkraadswerk te hebben gedaan af
scheid met de woorden het is mooi geweest.
Door zijn wijkraadswerk kreeg hij te maken met de stich
ting Buurtopbouw, een welzijnsinstelling die opbouw
werkers en verbouwleiders in de wijk te werk stelt. Ook
daar wist hij zijn bestuurlijke vaardigheden te benutten,
hij heeft daar van 1978 tot 1984 een groot stuk werk ver
zet, temeer daar de stichting in die tijd moeilijke perio
den doormaakte.
In Haarlem is hij ook nog actief geweest in de politiek.
Tevens was hij een aantal jaren bestuurslid van de Ned.
Ver. v. vrijw.Euthanasie. Zelf heeft hij gekozen voor het
ongodsdienstige humanisme, maar met de erkenning van
de waarde van de religie en van de religieuze mens.
Ondanks zijn verschillende functies en taken heeft hij de
zaken altijd héél goed uit elkaar kunnen houden. Hij
sprak daar ook zelden over.
Zijn bescheidenheid was kenmerkend, maar hij was ook
een stimulerend mens, hij wist bijna ongemerkt nét die
gene dat duwtje te geven dat hij nodig had.
De laatste jaren had hij wat meer tijd om te genieten van
de natuur, van muziek, van het bezoeken van tentoon
stellingen, van reizen maken vooral naar plaatsen met
oude en moderne bouwwerken. Alles had zijn belangstel
ling.
In zijn zelf geschreven afscheidsrede bij zijn crematie
zegt hij dan ook of het leven in absolute zin betekenis
heeft, ik heb het nooit kunnen beantwoorden. Maar wat
we wel kunnen dat is er een zin aan geven. Dit is hem vol
ledig gelukt. De mensen die Ben Liese gekend hebben,
mogen dit als een voorrecht beschouwen.
A. WALTERS
201
