bestemming. De Amsterdamse poort is ongeveer 500
jaar oud en is in principe qua indeling authentiek ge
bleven; dit in tegenstelling tot de Haarlemmerpoort,
die onderverdeeld is in zogenaamde HAT-eenheden,
wooneenheden voor één- of tweepersoonshuishoudens.
Aan de restauratie van de Amsterdamse poort is een
zeer lange periode van voorbereiding vooraf gegaan;
zo werden in 1941 voor periodieke controle contro
lebouten aangebracht, die na ongeveer 35 jaar bij de
periodieke waterpassing op goede hoogte bleken te
zijn; ook de houten palen, waarop de poort oorspronke
lijk is gebouwd, bleken nog in goede staat te verkeren.
Op het uiterlijk van de poort heeft het lange uitstel een
slechte invloed gehad; door het bescheiden onder
houdsbudget kon bij herstelwerk te weinig rekening
worden gehouden met het karakter van het object als
monument.
Bij het muurwerk was dit onder meer te zien aan het
stoplap-achtige karakter door de verschillende soorten
steen die in de loop van de jaren zijn toegepast. Een
ander probleem bij de restauratie vormden de verbor
gen gebreken in het metselwerk, die wellicht de resul
taten van de beschietingen van eeuwen geleden zijn.
Ook kwam bij de restauratie een onbekend stelsel van
ankers aan het licht, die in gemetselde goten waren
aangebracht en waardoor het metselwerk een extra sa
menhang verkreeg. Door roest was dit ankerwerk ge
heel vergaan maar door de ruimte rond het ijzer heeft
de roestvorming niet tot deformatie van het metsel
werk geleid.
ij
ijh|uH
Spaarnwouderstraat, Amster
damse Poort tijdens de restau
ratie, het vernieuwen van de
kapconstructie boven de zuide
lijke rondgang 1985.
173
