Necrologieën Leonardus Derk van den Berg 26 december 1917- 19 december 1986 Op 19 december 1986, een week voor zijn negenenzes tigste verjaardag, overleed Leonardus Derk van den Berg aan een hartstilstand. Zomaar, thuis, terwijl hij doende was met zijn dagelijkse bezigheden als gepen sioneerd man. Voor de mensen die hem kenden is het nauwelijks voor te stellen dat hij er niet meer is, even onvoorstelbaar als het omvallen van een eik. Want wie kent hem niet als die 'boom van een vent', met zijn wortels diep in de grond van 'zijn' Haarlem, de stad waar hij geboren en getogen is. Je ziet hem nog lopen in zijn groene loden jas, met stappen waaraan te zien is dat zijn lenige gang van vroeger het heeft moeten afleggen tegen zijn forse postuur van nu. Wat bedacht zaam ook en ietwat zorgelijk kijkend, maar daarnaast de vele bekenden joviaal groetend met zijn sonore ge luid en brede armzwaai. Overleden aan een hartstilstand. Dat warme hart, dat groot was in zijn zorg voor de medemens, in het mee leven en mee-lijden en helpen waar nodig en als het maar even mogelijk was; klein echter waar hij zich afhankelijk wist van de genade van zijn God en Vader. Hij wilde leven en werken in geloof, hoop en liefde, zoals Jezus^Christus dat heeft voorgeleefd. Van die liefde getuigt ook de tekst uit het Johannes-evangelie boven het overlijdensbericht, die spreekt over het nieu we, het opnieuw gegeven, gebod elkaar lief te hebben. Aan de uitwerking van die opgaaf kleven bij ons vele gebreken, dat wist ook Leo maar al te goed, maar toch bleef hij in het licht van die liefde een samenleving zien met zorg voor elkaar, zonder bemoeizucht, de ander de ruimte latend die hij nodig had. Zichzelf echter gebonden wetend aan het christelijk uitgangspunt en aan de soms noodzakelijke grenzen. Hij groeide op als middelste in een gezin van drie zoons, met ouders die hun kinderen zoveel mogelijk scholing wilden meegeven. Dat was in die tijd niet zo vanzelfsprekend en hij is zijn ouders daarvoor dan ook 253

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1986 | | pagina 255