was in handen van de Zusters Franciscanessen van
Heythuysen, de onvergetelijke Zr. Hortense zwaaide
daar als rectrix de scepter. Het was nog het oude Sanc-
ta-aldus de herinneringen van de latere dr. Nolte -
een mooi groot herenhuis met tuin aan de Dreef, een
toegangstrap aan de buitenkant met bordes, de 'rostra'
voor het afkondigen van officiële mededelingen, geen
al te strenge discipline, maar toch zoals het toen hoor
de: in de rij naar binnen, zwijgend naar boven, in het
vrije kwartier niet buiten het hek, natuurlijk enkel
meisjes, het bestaan van jongens werd zoveel mogelijk
genegeerd, in de nabijheid van het hek als gevaarlijk
beschouwd!
In dat sfeertje, typisch Haarlems, een beetje elitair,
sterk bepaald door goede smaak en een heel eigen le
vensstijl, doordrenkt van roomse manieren, voelde de
Amsterdamse juffrouw Nolte zich weldra helemaal
thuis. Streng maar rechtvaardig, getuigen nog altijd
haar oud-leerlingen, voor pubers geen vrouw om mee
te dwepen, een docente die in haar lessen gezag uit
straalde en ontzag afdwong, een pedagoge, die niet be
lerend optrad, wel uit was op vorming van de meisjes
die ze voor zich had, volgens het aloude, klassieke
adagium: non scholae sed vitae discimus-wij leren
niet terwille van de school maar voor het leven.
Ook op Sancta werden het vooroorlogse ritme, de alle
daagse regelmaat en orde wreed verstoord, toen Ne
derland gebukt ging onder de bezetting door de Duitse
barbaren. Die jaren hebben juffrouw Nolte veel pijn
gedaan. De Duitse cultuur was haar bijzonder lief en
zij gruwde ervan dat juist de Duitsers het Nederlandse
gemeengoed onder hun laarzen vertrapten. Zij hoorde
wellicht tot de allereersten die in verzet kwamen en
inderdaad verzet pleegden. Op een kwade dag is zij,
mét Gesina van der Molen, door de Duitsers gearres-
teerd, maar niet lang vastgehouden. De Duitsers had-
den er geen idee van, wie die twee precies waren en
waarom ze waren opgepakt. Niet in het minst ver
moedden ze, dat die twee vrouwen onder meer actief
waren in de illegale Vrij Nederland-Groep. Na haar
vrijlating dook juffrouw Nolte onder om pas na de be
vrijding weer op te duiken.
In haar onderduikperiode heeft ze bepaald niet stil ge
zeten. Ze werd bovendien tot nóg meer nadenken ge
dwongen. Zoals het allemaal geweest was, zou het niet
meer worden. De nieuwe tijd met zijn veranderende
waarden kreeg haar volle aandacht. De weerklank
266
