Daarmee was de interscholaire geboren. Maria de Vaal werd er al spoedig bij betrokken. Ze heeft zich daar voor enorm uitgesloofd. Als lid van de voorbereidende beoordelingscommissie in de sector voordracht, toneel, cabaret heb ik haar aan de slag gezien: niet te vermoei en, druk doende, zichzelf voor de voeten lopend. Het was knap zoals zij met de nodige tact het officiële pro gramma samenstelde, dat door de uitverkoren scholie ren zou worden uitgevoerd (aanvankelijk drie identie ke voorstellingen!) op de eindpresentatie in de stads schouwburg. Ze onderscheidde zich door haar kriti sche zin, goede smaak maar minstens ook door haar mededogen als de commissie volgens haar te hard in haar oordeel was geweest. Met een paar handige op merkingen extra gearticuleerd, desnoods sissend ge bracht!-wist ze deze of gene scholier(e) door de selec tie heen te slepen. En als het dan zover was het doek in de schouwburg hing op opengaan stond ze tussen de coulissen, haar 'pupillen' bemoedigend, zo nodig troostend als ze met tranen in de ogen stonden te trillen van de zenuwen. Dat was Maria de Vaal, die vanwege Culturele Zaken haar handen vol had aan zo'n interscholaire. Daarin waren immers ook muziek, fotografie en beeldende kunst ondergebracht. Verscheidene van de jongelui die aan de interscholaire hebben meegedaan en die later op het grote toneel hun naam gevestigd hebben (zo maar een greep: Sigrid Koetse, Rudolf Luciëer, Boudewijn de Groot, Martine Bijl) hebben feitelijk in een Haarlemse interscholaire hun debuut gemaakt. Onder de moederlijke vleugels van Maria de Vaal. Bij al dat werk heeft ze natuurlijk de hulp gehad van deskundige assistenten, die het haar bijvoorbeeld ook mogelijk gemaakt hebben verscheidene kunstmanifes taties-in het kader van het Cultureel Jongeren Pas poort-te organiseren. Ook was ze betrokken bij de Conferences of Internationally Minded Schools en een werkkamp in de Kennemer Duinen waar scholieren uit vele landen elkaar ontmoetten. Bemoeienis heeft ze ook gehad met de culturele uitwisseling tussen Haar lem en Salzburg, het eerste Nationaal Landjuweel in Haarlem, de uitbundige Hartewensconcerten enzo voort, enzovoort. Jarenlang heeft zij het aanzien be paald van Culturele Zaken. Jammer dat zij door omstandigheden en problemen die in haar nadeel speelden, uit het Haarlemse beeld moest 270

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

Jaarverslagen en Jaarboeken Vereniging Haerlem | 1986 | | pagina 272