In de jaren dertig heeft Jan Cramer samen met voorzitter
Jac. Klerk veel betekend voor het tot stand komen van
de zogenaamde BSB-regeling, de 'Behartiging Samen
werking Bouwbedrijf. Deze regeling had tot doel er
voor te zorgen dat alleen erkende aannemers bouwma
terialen van de handelaren konden betrekken. De aan
nemers regelden zelf de erkenning van collega's als 'er
kend Bouwvakpatroon'. Deze bsb regeling heeft feitelijk
nooit voldaan. De opzet om de beunhazerij te bestrijden
is tot op de dag van vandaag nooit gelukt en zal ook
nooit lukken.
Voorts was Cramer nog bestuurslid van de Vereniging
van Industriëlen en Kooplieden op bouwkundig gebied,
een groep aannemers, onderaannemers en handelaren
die onder andere het gebouw 'De Nijverheid' aan de
Jansstraat 85 exploiteerden. Tot de leden behoorden
Van Santé, makelaar (voorzitter); Cramer, aannemer
(secretaris); Nieuwjaar, loodgieter (penningmeester);
Klabou, loodgieter; Bruins, schilder: Van den Broek,
ijzerhandelaar; en anderen. Later werd het pand Jans
straat 85 verkocht aan Joh. Enschedé en werd het 'Johez
huis' genoemd. Cramer was ook bestuurslid van het
'College Veillust'een groep van 25 aannemers en ma
kelaars die een loge bezaten in het Verkoophuis 'No
tarishuis' in de Bilderdijkstraat, waar regelmatig veilin
gen van onroerend goed plaatsvonden. Er moest contri
butie worden betaald, alsmede boeten voor het niet
bijwonen van veilingen. Deze gelden werden jaarlijks
omgezet in een zogenaamde broedermaaltijd. Er heer
sten dan ook antieke gebruiken. Een vergadering werd
comparitie genoemd. Stemmen over personen geschied
de met witte en bruine bonen. Een nieuw lid werd
'aangenaam verklaard'.
Leden waren onder meer de makelaars J. van Santé,
Beccari, Sprenger, Borghouts, Fibbe, Strijbis, de aanne
mers Cramer, Klerk, de Joustra's en de handelaren
Reijnders en Bierboom. Al deze nevenwerkzaamheden
hadden zijdelings wel betrekking op de bouwnijverheid
in de meest uitgebreide zin.
Alles bij elkaar had Jan Cramer derhalve een druk bezet
leven, zijn activiteiten op kerkelijk gebied nog buiten
beschouwing gelaten. Hij was van vele markten thuis,
maar helaas kwam dit de zaak niet ten goede. Eind jaren
dertig werd nog een plan gemaakt om woningbouw te
plegen op het Begijnhof. Het plan omvatte het gehele
bedrijfspand Begijnhof 22, de percelen Begijnhof 20, 24
en 26, Lange Begijnestraat r, alsmede alle panden aan
