Het Algemeen Plan van Van zijn opdrachtgevers kreeg Dumont hevige kritiek te ver-
Uitbreiding 1919 werken op zijn vele en voortvarende plannen, waarbij men
hem met name verweet dat aan zijn ontwerpen een algemeen
plan van uitbreiding ontbrak. Critici konden hierin als het
ware een motie van wantrouwen zien, die door Dumont werd
weerlegd vanuit de optiek dat zijn plan van november 1905
als algemeen plan ten grondslag lag aan alle deelplannen
opgemaakt ingevolge de inwerkingtreding der woningwet52).
In 1914 en 1915 had Dumont aan allerlei plannen verspreid
over de stad gewerkt. Deze vormden ten dele onderdeel van
de samenbundeling van veertien plannen, die te zamen in
1916 Dumonts 'Ontwerp Uitbreidingsplan, iste herziening',
zouden vormen. Door alle deelplannen gelijktijdig te herzien
ontstond één gemeentelijk uitbreidingsplan 53). Ook voor de
beoogde annexatiepolitiek was een dergelijke aanpak gunstig.
Van dit algehele uitbreidingsplan maakten alle niet door de
gemeente bestemde gronden deel uit. Ten behoeve van de
verkeerssituatie, altijd een belangrijk punt bij Dumont, werd
voorzien in maar liefst zes nieuwe bruggen. Deze maakten
onderdeel uit van het stelsel van 'hoofdverbindingen' om
vanuit de deels nieuwe buitenwijken het centrum zo efficiënt
mogelijk te bereiken.
Omdat in de Woningwet een bepaling was opgenomen die
een tienjaarlijkse herziening van de uitbreidingsplannen voor
schreef, presenteerde Dumont zijn ontwerp(en) in januari
1917. Het college van b w, dat eindelijk wel eens een vast
gesteld Algemeen Plan van Uitbreiding wilde verkrijgen,
diende het ontwerp van 1917 twee jaar later bij de gemeente
raad ter bekrachtiging in. Hierdoor werd - eindelijk - de sta
tus van officieel 'Algemeen Plan van Uitbreiding' verkregen.
En door het raadsbesluit werd Dumonts beleid meteen vast-
171
Plattegrond bouw van de
Patrimoniumbuurt.
(gemeentearchief Haarlem
topografisch-historische atlas)
