gesteld. Dit betekende geenszins dat men er met handen en
voeten aan gebonden was. Te allen tijde kon op onderdelen
van het plan worden afgeweken. Tegelijkertijd stelde de ge
meenteraad in november 1919 een verkeerscommissie in, die
de opdracht kreeg om de verkeersproblematiek in de nieuwe
ontwerpen te reguleren. Vanzelfsprekend maakte Dumont
deel uit van deze nieuwe commissie 54). Een jaar later trad
Dumont samen met de vrijzinnig-democratische wethouder
mr. M. Slingenberg - de latere minister van Sociale Zaken en
Werkgelegenheid in 1935-1937 - tot de Commissie voor de
Verkeerswegen toe, die landelijk opereerde55).
In de geschiedenis van de Haarlemse volkshuisvesting is
1919 een belangrijk jaar. De vaststelling van een Algemeen
Plan van Uitbreiding, op zich al een mijlpaal, stimuleerde ook
de opvallend sterke toename van bouwactiviteiten die sedert
dien plaatsvond. Dit werd met name teweeggebracht door mi
nisteriële regelingen als de 'crisisbijdragen', rente- en materi-
aalbijdragen die werden uitgevaardigd. Het was dan ook een
logisch gevolg dat in tegenstelling tot voorgaande jaren waar
in het particulier initiatief welig tierde, nu vrijwel uitsluitend
woningbouwverenigingen deel uitmaakten van de aanbeste-
dingspolitiek en bouwprogramma's die Dumonts plannen
moesten invullen. In de jaren twintig werden verscheidene
delen van het Algemeen Plan van Uitbreiding van 1919 inge
vuld. De structuur van dit Plan is in grote lijnen terug te vin
den in de Slachthuisbuurt, het deel van Kleverparkbuurt tus
sen Meester Cornelisstraat en Kleverlaan 56) en het zuidelijk
deel van de Leidsevaartbuurt en de Patrimoniumbuurt.
Laatstgenoemde buurt werd begin jaren twintig ten noorden
van de Kloppersingel door woningbouwvereniging Patrimo
nium gebouwd57). De beide ontwerpers van deze alleraardig
ste buurt, de architecten Tj. Kuipers en A. Ingwersen, hadden
Dumonts uitbreidingsplan voor dit gebiedsdeel op verschil
lende onderdelen gewijzigd. Door haar karakteristieke ont
werp had de Patrimoniumbuurt iets weg van een besloten
tuindorp.
Slachthuisbuurt Een totaal nieuwe buurt was de Slachthuisbuurt, waar Du
mont zijn stedebouwkundige ideeën optimaal kon realiseren.
Met de bouw van deze nieuwe buurt werd in 1917 begonnen.
In de Architectuurgids voor Haarlem worden Dumonts ont
werpen voor deze buurt als volgt besproken: Over het alge
meen doen de woonbuurten die op basis van Dumonts plan
zijn uitgevoerd nogal steenachtig aan. Plantsoenen en voor
tuinen zijn schaars. De architectuur is in het algemeen tame
lijk droog. Een zekere verwantschap met de Amsterdamse
172
