de Haarlemmerhout op Amsterdammers een aantrekkings
kracht uitgeoefend, niet in de laatste plaats door gemakkelijke
bereikbaarheid. In Arthur van Schendels roman 'Een Hol-
landsch Drama' komt men 'Oosterhout' tegen.
Zodra nu Willem Borski had gehoord van het overlijden van
mevrouw Broen, bood hij de weduwnaar aan een grafkelder
te laten maken op de aan te leggen begraafplaats langs de
Bloemendaalseweg voor zoveel lijken als Broen zou wensen.
Naast die grafkelder wilde hij dan een dito doen bouwen voor
zichzelf en zijn familie. Broen accepteerde het aanbod, maar
omdat het binnen de wettelijke termijn begraven van het dode
lichaam van mevrouw Broen-Van Hasselt spoed vergde, zou
worden begonnen met de aanleg van een kelder voor slechts
twee lijken. Het ging hier zeer waarschijnlijk om een inlaat-
kelder. Met man en macht toog de Overveense metselaarsbaas
Van Maris aan het werk en zo kon op 30 oktober 1813 de bij
zetting van de overledene geschieden, de 'wegberging', zou
Nicolaas Beets zeggen, wijl hij een afkeer had van grafkel
ders. Doordat al snel na het vertrek der Fransen het begraven
in de kerken weer in zwang kwam, was aan Borski's kerkhof
plan de ratio grotendeels komen te ontvallen. Zijn eigen dood
betekende dat er voor goed een einde aan kwam. Op 5 februa
ri 1814 stierf hij. In de Amsterdamse Nieuwe Kerk werd hij
ter aarde besteld.
Enkele jaren later, op 6 oktober 1820, kocht Broen de grafste
de van zijn vrouw met enige grond er omheen van Borski s
weduwe, door jhr. Frans van Lennep bestempeld met de ka
rakteristiek Een Weduwe aan de Amsterdamse Beurs. De
koopprijs bedroeg 100,-. Broen liet het tereintje ommuren
en beplanten. Twee jaar daarna, op 1 augustus, verkoopt hij
het weer aan mevrouw Borski-Van de Velde. Waarschijnlijk
waren inmiddels de stoffelijke resten van mevrouw Broen
overgebracht naar een graf in één der Amsterdamse kerken.
De nauwe band tussen het echtpaar Borski en Marcus Broen
komt ook hierin tot uitdrukking, dat de laatste na het overlij
den van Willem Borski werd benoemd tot 'speciale' voogd
krachtens de toenmaals geldende wet over de minderjarige
zoon Johannes Borski, later gehuwd met Olga Emelie Sillem
en eigenaar/bewoner van het Bloemendaalse 'Hartenlust'.
Vanzelfsprekend rijst de vraag, waar Borski zijn plan voor de
nieuwe begraafplaats had willen verwezenlijken en waar in
feite mevrouw Broens stoffelijke resten enkele jaren een rust
plaats hebben gevonden. Eertijds bevond zich in het archief
van 'Elswout' c.a. als bijlage bij laatstgenoemde transportakte
een zeer fraai kaartje, getekend door de landmeter Hendrik
van Zutphen. Hierop waren in vogelperspectief de grafplaat-
75
