's Avonds van zeven tot negen was er een orgelconcert in
de Bavo. Na een half uur begon het publiek zich te vervelen
en werd er hinderlijk gepraat en geschuifeld over de graf
zerken.
Hoogtepunt van de slotdag was het vuurwerk op het exerci
tieveld buiten de Nieuwpoort. Er was een tribune voor 700
personen die een gulden per stuk betaalden. Volgens
Asmodée had de feestcommissie voor de bouw van de tri
bune een bloedprijs bedongen, hoewel ze geld genoeg had.
En alle waar is naar zijn geld. Vóór en tijdens het vuurwerk
zakte deze en twee andere tribunes successievelijk in el
kaar. Er ontstond veel gekerm, geween en geklaag, dames
vielen in onmacht en heren vloekten en tierden. Zodat het
feest van Coster op echt nationale wijze besloten werd.
De Tijdspiegel beschrijft het ongeluk zeer bloemrijk:
Een uur echter vóór den aanvang van de knaleffecten en
het rikketikketiktak der vuurpijlen en zwermpottenhad
deze stellaadje gemeend den voorsmaak te moeten geven
van het geluid, dat weldra, hij het ontsluijeren van van
Leeuwens pyrotechnische bekwaamheden volgen zou, en,
in deze eeuw overhellende tot het gevoelen van een aantal
menschen, die meenen dat in gelijkheid van allen de waar
borg voor het geluk der maatschappij gelegen is, stelde de
tribune zich op effen lijn met den grond, feestelijk bedan
kende om in het gewigtige oogenblik mede te werken om
enkele menschen boven hunne natuurgenooten te doen uit
steken; iets dat echter de wensch noch de zucht kan zijn ge
weest van den solieden meester-timmerman en zijn achtba
ren compagnon-ondernemer. Weldra hoorde men,
misschien als een gevolg van de eerste verzakking, ondei
de, laat mij maar zeggen, meer officieele tribune, eenig ge
klop, veroorzaakt door het hier en daar aanbrengen van
een spijkertje tot versterking dezer stellaadje, gepaard met
de bede, die echter minder onderaardsch klonk, dat het pu
bliek zoo vriendelijk zou zijn niet met de voeten te applau
disseren, maar Haaarlemsch-rustig van zijne te verwach
ten verrukking te doen blijken. Naauwelijks evenwel stond
de antieke drukpers, volgens het kruidprogramma, in volle
vuur, of deze tribune meende door haar gekrikkrak te moe
ten uitdrukken wat hare bezetters niet geoorloofd scheen,
terwijl zij, onder het applausissement van het achter haar
voortwemelende minder bevoorregte deel der bevolking,
ten blijke dat de zucht tot gelijkheid ook den mensch wel
degelijk is aangeboren, den weg van Newtons appel volgde
en ook weder getuigde voor de aantrekkingskracht der aar
de. Gelukkig kwamen zij, die er hun leven aan hadden toe-
121
