dranken onder de maaltijd opbracht en aan tafel diende.
Willem Borski n was op de eerste dag van dat jaar overle
den. Na de dood, eerst van zijn veelbelovende oudste klein
zoon Van der Vliet, daarna in 1877 van een tweede klein
zoon en van zijn echtgenote, had hij zijn lust in het leven
verloren. De aanhoudende klachten over zijn gezondheid
waren vooral de laatste jaren toegenomen. Gekweld door
gewrichtsreumatiek nam hij grote doses salicyl. Lopen
zonder krukken was hem onmogelijk. Zijn gezichtsvermo
gen was sterk verminderd, zodat hij reeds geruime tijd bij
het lezen de bijstand behoefde van zijn secretaris en voorle
zer P.J. van Eldik Thieme (1840-1907). De periodiek uit
Aken toegezonden flessen 'oogen water', hem door de
Overveense nachtwacht Prenen bezorgd, gaven geen baat.
Op 26 november 1880 had hij ten overstaan van de plaatse
lijke notaris J.L. ter Hoffsteede zijn testamentaire beschik
kingen gemaakt. Vooral zijn laatste levensjaar was zwaar
en verdrietig geweest. Een verlossing voor hem dat hij op
1 januari 1881 insliep, 81 jaar oud. Zijn voorlaatste rust
plaats werd het oude kerkhof te Overveen. Hij had de moei
lijkste taak die de mens moet voleindigen, volbracht: oud
worden met waardigheid en het leven loslaten. Steeds had
den de calvinistische deugden van werklust, soberheid en
spaarzaamheid, passend in de quasi-puriteinse sfeer van de
negentiende eeuw, Borski's geesteshouding gesteund.
Hij leidde een dragelijk Spartaans bestaan. Grandeur was
hem vreemd geweest. Op zijn buiten droeg hij versleten,
soms verstelde kleding. Uitgaven op grond van prestige
overwegingen werden niet gedaan. Kostbare bloembedden,
exotische gewassen, met uitzondering van oranjebomen,
waarvan de bloesem een opbrengst leverde - 0,01 per
knop -en warme kassen waren op Elswout nog onbekend.
Een ander voorbeeld. De wielbanden van zijn rijtuigen wa
ren van ijzer, hoewel het rijden op rubber in zwang was ge
komen. Het laatste was duurder en minder duurzaam en
bovendien moest er meer belasting voor worden betaald,
wijl het als luxe gold. In het algemeen bekommerde hij zich
niet om het model of de prijs van zijn equipage.
Velen in zijn omgeving hebben in Borski een man gezien,
die zich altijd vrekkig betoonde, de verpersoonlijking van
het geld. Daar kwam bij, dat hij in de omgang verre van
gemakkelijk was, een slecht gehumeurde autocraat, iemand
die zich volgens zijn schoonzoon/neef David van der Vliet
niemand tot vriend wist te maken. In elk geval is hij een
gestreng man geweest, zoals zovelen die in hun jeugd in de
Franse tijd hebben geleefd.
