kuipen. Het ganse gebouw werd voorzien van vloerverwar
ming.
De firma Rijnierse Malefijt te Overveen nam de bouw
van de boerderij en de muurwerken van kassen en bakken
op de moestuin De Krocht aan de Elswoutslaan voor haar
rekening. Nu is er een tennispark met de naam Duinvliet
gevestigd en staat er de N.H.-kerk met bijgebouwen aan de
Ramplaan.
Petzold met zijn creatieve fantasie, daarbij geassisteerd
door de jonge Leonard Springer uit Haarlem, ontwierp een
grandioos park, dat welhaast tot perfectie was gebracht.
Traagheid in de besluitvorming speelde ook hier een rol.
Weer vertrok de rentmeester enige malen voor bespreking
van wijzigingen naar Bunzlau. Dat betekende, dat pas in de
loop van 1883 Petzolds tekeningen gereed kwamen.
In deze jaren, waarin op Elswout grote bedrijvigheid heer
ste, deden zich verschijnselen voor, die er op wezen, dat
Willem Borski niet meer in de toestand van optimaal wel
zijn verkeerde. Hemorroïden veroorzaakten klachten. Re
gelmatig reisde hij naar Wenen in een poging om zich daar
door professor Ferdinand Ritter von Hebra (1816-1889),
een vooraanstaand dermatoloog, te laten genezen.
Ook gaat de staat van zijn gebit snel achteruit. De in Ameri
ka opgeleide en gevestigde dr. H. Parmly, Engelsman van
geboorte, wordt te hulp geroepen. Hij telde de koning en de
koningin en veel leden van de hofhouding onder zijn pa
tiënten. Parmly had, hoewel zeer gefortuneerd, de vreemde
gewoonte om voordat hij een behandeling ondernam, zich
door zijn patiënten te doen betalen. Soms werden ze met
uitgeholde maar niet gevulde kiezen, waarboven het tand
vlees was aaneengenaaid, weggestuurd. Hij was een mode
dokter en werd geadoreerd. Niemand wilde kwaad van hem
horen. Parmly's grote concurrent in Europa was Thomas
Evans te Parijs, die keizerin Eugénie onder zijn patiënten
had. Na de debacle bij Sedan in 1871 hielp hij haar met zijn
rijtuig vluchten naar de Kanaalkust. Van tijd tot tijd kwam
Parmly bij Borski logeren. Gretig nam hij dan deel aan
diens jachtpartijen. Wat geheel uit de toon viel, was dat
Willem Borski zelfs in de middag van Eerste Kerstdag en
op Tweede Kerstdag placht te jagen.
Maar het meest zorgwekkend waren Borski's klachten die,
naar zijn eigen zeggen, wezen op reumatische aandoenin
gen. Onder pijnen gebukt, reisde hij herhaaldelijk naar het
buitenland en deed daar bad- en drinkkuren. Zijn vrouw
bleef meestal in Nederland. In dat reizen was men toen nog
de massa voor, die toch wel iets van het reisplezier bederft.
