werd toen meer dan een kwart van het in het zogenaamde
Grote Bos voorhanden geboomte ten val gebracht.
Petzold is doende zijn plan tot herschepping van de park-
aanleg op het papier te brengen. Huis en oranjerie wil hij in
zijn opzet nauw verweven. Dat zou meebrengen, dat de bei
de parasollanen, die aan twee zijden de hertenbaan omslui
ten, voor de helft maar bij voorkeur geheel zouden moeten
verdwijnen. Die ingreep was de bouwheer te kras: Van mijn
linden kan ik niet scheidenheet het in een brief aan de rent
meester.
Naarmate hij lichamelijk steeds meer verzwakte, werd Wil
lem Borski neerslachtig. In een brief van 14 februari 1884
aan zijn zuster Anna van der Vliet schrijft hij blij voor haar
te zijn met het nieuwe Duinlust. Maar wat hem zelf betreft,
zal hij ooit in het nieuwe Elswout wonen? If, when I will be
allowed to remain, God knows with these (bedoeld is this)
rumatique Having so much not being able to enjoy
it; quelle dérision du sort. Hij lijkt geleidelijk afstand te
nemen van aardse beslommeringen en van zijn goed. Zijn
blik begint zich te richten op een andere wereld.
Begin juni 1884 ontvangt mijn grootvader een laatste brief.
Ik vind zeer goed U alles maar reddert. Het is hier mooij
weer, niet te warm. Ik zie nu op de zee, waarboven de zon
reeds eenigen tijd is opgegaan (7 uur). Verrukkelijk gezigt.
Ik schrijf niet meer als noodig. In diezelfde trant een van de
laatste briefjes aan zijn zuster: I am now lying on my bed
and look over the beautiful Mediterian (lees: Mediterra
nean). Langzamerhand lijkt zijn geest tot inactiviteit ge
doemd. In deze dagen bezoekt hem zijn zwager Van Loon,
die hem onherkenbaar veranderd vindt met een kale sche
del en nauwelijks nog bij machte een woord uit te brengen.
Tegen het einde der maand moet Willem Borski jr. de dood
onder ogen zien. Met kiese schroom verzoekt hij een predi
kant hem het Avondmaal te geven. Niet onvoorbereid stierf
hij, eenzaam, op 30 juni 1884 om zes uur 's avonds in suite
nr. 58 op de tweede etage van hotel Beaulieu te Cannes,
49 jaar oud. Zijn lotgevallen op aarde waren ten einde.
Cointret, de hotelier, smeedde een komplot met de maire en
notaris Cazagnavie. Hoe langer het dode lichaam in de
sterfkamer opgebaard bleef liggen, hoe profijtelijker. Er
was Cointret veel aan gelegen de overbrenging naar Neder
land van het inmiddels in een drievoudige kist gesloten lijk
zo veel mogelijk te vertragen. Op verzoek van de erfgena
men - Borski's beide zusters - vertrok de rentmeester be
gin oktober uit Overveen naar Cannes om zich persoonlijk
van de stand van zaken te gaan overtuigen. Eindelijk, bijna
135
