Elswout, westzijde, ca. 1927.
Foto J.A.W. Luden.
(particuliere collectie)
Was hij misschien op verkenning uitgezonden? Zijn jacht
lag bij IJ muiden voor anker. Met een huurrijtuig was hij er
heen gereden. De bosbaas G.Th. Uiterwijk had hem ver
gund daarmede de plaats op te rijden. Als beloning had de
koning hem een Belga gegeven, die hij mij als kind eens
met trots toonde.
Rond 1893 heeft het er een ogenblik naar uitgezien, dat het
huis Elswout toch een bestemming zou vinden. Altijd innig
hopend op herstel van haar geestelijk misdeelde zoon Jo
hannes Ernil, koesterde mevrouw Van der Vliet de gedach
te het inwendige van het gebouw te doen voltooien. De bo
venste verdieping zou dan wel moeten verdwijnen en plaats
moeten maken voor een hoog Frans dak. De aannemers
firma Staal Haalmeijer te Amsterdam maakte er schets-
tekeningen voor. Mevrouw liet het plan varen, nadat het
haar ten sterkste was ontraden door haar schoonzoon, mr.
J. Luden, en door de rentmeester, en nadat zij de psychiater
J. van Deventer, geneesheer-directeur van het gesticht
Meerenberg nabij Santpoort, had geconsulteerd.
De rol van Elswout als zelfstandig buiten was voorgoed uit
gespeeld. Leegstand was het gevolg. Voortaan, nog tot
even in de laatste wereldoorlog, zou alleen de grote hal in
het slechte seizoen gebruikt worden voor de berging van
talrijke tuinmeubelen, als banken, stoelen, tafels, voeten-
banken en -planken, die alle in de plaats hun vaste opstel
ling hadden. Die van Elswout waren groen geschilderd, van
Duinlust bruin, een kleurenonderscheid dat ook was door
gevoerd voor de kuipen van de oranje- en laurierbomen.
Een tijdperk van conserveren en angstvallige beslotenheid
trad in, beide soms ad absurdum doorgevoerd. Bomen wer-
137
Wmm
yl
aHB.
■Hl
