Met het aanbod van de onbekende Haarlemmer kwam in
1914 de kwestie rond de verouderde schouwburg aan de
Jansweg opnieuw ter sprake. Ondanks de aangebrachte ver
beteringen werd gesteld dat deze in vele opzichten niet aan
de eisen van een moderne schouwburg voldeed. Zo zou de
vestibule gebrekkig zijn, de vestiaire liet te wensen over, de
beneden-foyer werd niet fraai genoeg bevonden en van de
boven-foyer werd geen gebruik meer gemaakt.
De eerste rimpels Al direct, op 7 mei, werden de eerste ingrediënten voor de
komende discussie geïntroduceerd. De aangewezen plek
aan het Wilsonsplein zou wel eens moeilijkheden kunnen
opleveren. Het werd toen als een der weinige pleinen met
een aardig plantsoen gezien, om van het vrije uitzicht van
de bewoners maar te zwijgen. Met het aanvaarden van het
geschenk zou de gemeente zich verplichten de inrichting
van de nieuwe schouwburg en de exploitatie ervan op zich
te nemen. Een ander artikel vestigde de aandacht op de aan
wezigheid in Haarlem van reeds twee schouwburgen, te
weten die aan de Jansweg en die in De Kroon aan de Grote
Markt. Maar bij ieder stuk van betekenis zaten de Haarlem
mers in Amsterdam, met als gevolg dat de Haarlemse thea
ters half gevuld waren. Tegenstanders van het voorstel pre
zen weliswaar de gulle schenker, maar verzochten dat
bedrag aan meer urgente zaken in de gemeente te besteden
dan aan de bouw van een nieuw theater. Want, zo stelden
zij, de inrichting alleen al zou circa vijfenzeventig a hon
derd duizend gulden vergen terwijl de gemeente er finan
cieel zo slecht bij stond dat dergelijke luxe-uitgaven als ris
kant werden aangeduid. Dergelijke kosten moesten
natuurlijk gedekt worden door de exploitatie, maar men uit
te twijfels over de haalbaarheid.
Bewoners van het Wilsonsplein kwamen aandragen met
een oude kwestie. Zo zou op het plantsoen een servituut
rusten dat bepaalde dat het uitzicht van de huizen nooit be
lemmerd mocht worden. Gedoeld werd op een voorstel van
b w uit 1892 om op dat plein een Hogere Burgerschool te
bouwen. De omwonenden verzetten zich toen daartegen.
Zij grepen terug naar een eerder gedane uitspraak van
b w in 1884 die toen bepaalde dat over het Wilsonsplein
nog geen beslissing werd genomen, zodat de inrichting tot
plantsoen als mogelijkheid open bleef, hetgeen later ook
gebeurde toen het plan voor een hbs in de ijskast verdween.
Wel werd toen besloten in afwachting van latere ontwikke
lingen de straat langs de huizen op een ruime breedte van
11 meter te brengen.
143
