door zijn studies raakte hij vertrouwd met de Noordhollan
ders door de eeuwen heen. Zijn intense belangstelling voor
geschiedkundige gegevens en het leggen van verantwoorde
verbanden daarin brachten hem tot vele publikaties in tijd
schriften en tot een aantal boeken. In de totstandkoming
van het gedenkboek "Zaandam 150 jaar stad, 1811-1961
had hij een groot aandeel. Zijn standaardwerk over de ge
schiedenis van Amstelveen 'Amstelveen, acht eeuwen ge
schiedenis' leidde tot het ere-burgerschap van deze ge
meente. In 1972 verscheen zijn boek over de geschiedenis
van Heemstede. Bij zijn pensionering in 1973 werd hij be
noemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau. Zijn on
derzoek en studie zette hij onverminderd voort. In 1978
verscheen zijn boek 'Heemskerk onderweg van verleden
naar heden'. Daarna volgden 'Middeleeuwse kastelen van
Noord-Holland, hun bewoners en bewogen geschiedenis
en 'Bennebroek beeld van een dorpsgemeenschap
Hij wees altijd op het belang van gedegen bronnenonder
zoek en hekelde degenen die schreven zonder eigen onder
zoek, 'napraterij' noemde hij dat. Amusant kon hij vertel
len een lezing te hebben gehoord waarbij delen van de
voordracht letterlijk ontleend waren aan een van zijn boe
ken. Met een tinteling in de ogen kon hij dan zeggen: om
dat te horen was ik er eigenlijk niet heengegaan. Zijn laat
ste onderzoek dat hij nooit als afgerond heeft beschouwd
ging over Laurens Jansz. Coster. Naar zijn mening was er
wel veel over Coster geschreven, maar was er naar zijn per
soon te weinig bronnenonderzoek gedaan. In zijn boekje
'Wie was Laurens Jansz. Coster? Een nieuw licht op zijn
persoon' kwam hij tot de conclusie dat er met Coster méér
aan de hand geweest moet zijn dan aléén legendevorming,
zonder echter aan dat 'meer' een verantwoorde inhoud te
kunnen geven.
Johan Groesbeek was kritisch, zo kritisch dat anderen daar
wel eens moeite mee hadden. Dan was het goed te beden
ken dat hij zelf om zo te zeggen ook onder het juk van zijn
eigen kritiek doorging. Eenvoudig van aard, was hij afke
ring van ophemelen en grootspraak. Met een groot gevoel
voor humor kon hij ook wel eens somber zijn. maar de
somberheid had nooit het laatste woord. Alles sal reg kom,
zei hij wel eens al zal dat misschien niet op aarde zijn.
Zijn gezondheid liet nogal eens te wensen over en van een
ernstig auto-ongeluk tijdens een vakantiereis van het gehe
le gezin in Turkije droeg hij nog jaren de gevolgen. De laat
ste jaren, toen zijn vrouw Corrie aan een ernstige ziekte
bleek te lijden, waren moeilijk. Op zijn hoge leeftijd liep hij
243
