En toen werd geheel onverwacht de dichter Saul van Mes-
sel geboren! Onder dit pseudoniem publiceerde Meijer in
1967 zijn eersteling Zeer zeker en zeker zeer. In razend
tempo volgden andere bundels. De ontvangst ervan bij re
censenten varieerde aanvankelijk van Verknipt proza tot Je
moet een parel zoeken tussen bergen schelpen en grit. Het
was hun dan ook een raadsel dat de tweede bundel, Het be
loofde land, snel enkele herdrukken beleefde. Meijer wist
blijkbaar van meet af aan het hart te treffen van vele lezers,
niet alleen van joodse, hoewel hij in zijn verzen aanvanke
lijk overwegend uiting gaf aan het joodse leed. Geleidelijk
draaiden de critici bij. Wat konden ze ook anders met een
vers als 'sjosjanna', dat in zeven woorden alle verdriet en
wanhoop samenvat.
sjosjanna
vannacht:
je spokenstap -
ik streelde
een lampekap
Dat van die lampekap moet tegenwoordig helaas/gelukkig
aan jongeren worden uitgelegd. Uit veel van Meijers ver
zen, zoals ook uit 'sjosjanna', blijkt dat de dichter van
nacht op nacht door dromen geteisterd werd. Hij heeft het
als bevrijdend ervaren deze dromen tot poëzie te hebben
kunnen verwerken, poëzie die een troostende en therapeuti
sche invloed op hem heeft gehad.
Naast 'joodse' verzen schreef Meijer al snel ook erotische,
die hij priapeeën noemde. Merkwaardig genoeg bleek hij
rond z'n zestigste het Gronings nog volledig machtig. Hij
publiceerde enkele dichtbundels in dit dialect, veelal met
herinneringen aan zijn jeugd. Hij vertaalde ook verzen van
vooraanstaande Nederlandse dichters in het Hebreeuws.
Meijers niet te stuiten publiceerdrift heeft hem veel meer
bundels doen uitgeven dan goed was voor hemzeli ot de
dichtkunst. Hij heeft er recht op beoordeeld te worden naar
zijn beste verzen, zo n honderd misschien. Een verant
woorde bloemlezing zal aantonen dat hij een eigenzinnig
en eigensoortig dichter was van meer dan gewone beteke
nis.
Wie Jaap en Liesje Meijer kende vroeg zich weieens af wat
de één moest wanneer de ander zou overlijden. In het voor
gaande is vrijwel uitsluitend over Jaap gesproken, maar hij
en Liesje waren zo met elkaar verknoopt - door hun verle
den, verdriet en moeilijke karakters dat na het heengaan
255
