rondom versierd met een lambrizering van veelkleurige te
gels waarop de oranje-appel, een gekroonde w, de leeuw en
de posthoorn voorkwamen. Allemaal attributen van konink
lijke tante post. Centraal in deze wachtzaal stond een grote
tafel met daaraan bevestigde banken. Er waren loketten voor
de pakketpost, postzegelverkoop, aangetekende brieven en
poste restante, spaarbank en postwissels. Er was een apart
loket voor de telegraaf. Volgens de krant maakte de wacht
zaal een prettige indruk door de hoeveelheid licht en de
kleurenrijkheid. Naast de zaal waar de pakketpost werd af
gehandeld was de bestellerskamer, waar 24 personen aan
eene kloeke tafel hunne bestellingen kunnen inschieten, ge
zeten op draaibare krukjes, die zij onder de tafel kunnen
draaien zoo ze niet behoeven te worden gebruikt. De vloer
van dit vertrek was van asphalt voorzien. In de gang was
ruimte voor 40 bestellers die daar hun jassen konden ophan
gen en een plank daarboven waar zij hun lantaarns konden
neerzetten. De binnenplaats was toegankelijk via een poort
in de Nobelstraat en was zo ruim dat de postkarren in en uit
konden rijden. Ter hoogte van de verdieping was de woning
van de directeur. Deze was via een afzonderlijke ingang aan
de Nobelstraat bereikbaar. Het hele gebouw was voorzien
van gasgloeilicht en centrale verwarming. Tijdens de eerste
dagen van openstelling waren twee agenten van politie bij
de ingang geposteerd omdat een grote toevloed van nieuws
gierigen werd verwacht. Dat viel achteraf mee. Het nieuwe
gebouw had veel bekijks maar overvol werd het niet.
Kritiek was er ook. Zo schreef het Haarlems Dagblad twee
dagen later dat het loket voor de postwissels niet te vinden
was omdat een goede bewegwijzering ontbrak. De tafel in
het midden die voor het publiek was bestemd, was maar
voor de helft te benutten. Deze bevond zich namelijk precies
in een tochtstroom die veroorzaakt werd door de ingangs
deuren, zodat wie aan die tafel een lange brief zou schrijven
er beter aan deed om zijn testament op te maken. 23) Veel
commotie wekte ook de brievenbus. In de voorgevel was
namelijk een natuurstenen, gebeeldhouwde brievenbus aan
gebracht voorstellende twee zittende leeuwen met wijd
opengesperde muilen, één voor brieven de ander voor druk
werken. Niet alleen de vormgeving, maar ook de wijdte van
de openingen vormden stof voor discussie. De krant wijdde
de nodige aandacht aan deze kwestie maar ook de particulier
liet zich niet onbetuigd. Zo schreef S. Skrun jr. de dag na de
opening dat niettegenstaande de nieuwe bus uitmunt door
een weergaloos artistieke uitvoering, ja, als een meesterstuk
van boetseerkunst kan worden betracht, het ten eenenmale
