Als tien of elf jarig HBS-ertje was hij (Vogel) maar zoo'n
mieserig joggie, dun van spillebeentjes, hoog van schouder
tjes en smal van borst; zoodat wij pootige sportbranies hem
bij onze voetbalmatches, zwemfeesten en athletiekwedstrij-
den nauwelijks als vol beschouwden. Het slappe ventje
moet ons benijd, verwenscht, veracht hebben, wij sportbla-
gen zonder dimensie! Maar hij heeft er door geleerd z n tan
den op elkaar te zetten, z'n vuisten te ballen, z'n spieren te
strekken
Het jongetje Vogel móest en zou groot en sterk worden en
schafte halters aan. En met succes:
Waarachtig, in de tweede klas zat er al schot in het kereltje.
In de derde zat niemand 'm meer op z'n vogelkopje - zulk
soort jongensgrappigheid timmerde hij er toen al met z'n
knokige vuisten uit8)
Ook Vogels buurman, Hugo Scheltema, herinnerde zich dat
het jongste jongetje Vogel in 1887 maar een iel baasje was:
Het tengere knaapje, waarvan ik sprak, moest zelfs met mij
vechtende - en ik beteekende onder onder jongens niets -
het onderspit delven. Dit verdroot Albert. Hij had een kippe-
borst en zou daarmee nooit voor den militaire dienst goed
gekeurd worden.
Dat laatste was natuurlijk een ramp in een militair geslacht
als dat van de Vogels, waar het verkrijgen van de Willems
orde het vanzelfsprekende toekomstideaal was. Scheltema
vertelt hoezeer Albert van die decoratie onder de indruk
was. Kwamen ze op een wandeling een gedecoreerde met de
Willemsorde tegen, dan moest hij op bevel van Albert de pet
afnemen.9)
De Haarlemse Wilhelminastraat, om de hoek van de Mau-
ritsstraat, was het 'Quartier Latin' van gymnasiasten en Ho
gere Burgerscholieren. Albert Vogel en Jan Feith, ofschoon
gezworen kameraden, streden er om de hegemonie.
In die tijd grensden er aan de Wilhelminastraat achterbuur
ten, waar de jongens, nu ja, vermoedelijk niet erger kwajon
gen waren dan wij. Zij moesten bekampt. Nog zie ik Vogel
met een stok zwaaiend vooruit stormen alsof een Atjehse
benting genomen moest worden I0)
De jonge Albert Vogel had echter nog ander pijlen op zijn
boog.
Jacqueline Sandberg In het verlengde van de Wilhelminastraat, toen Molenpad
geheten, woonde in de jaren tachtig van de vorige eeuw
de latere actrice Jacqueline Royaards-Sandberg (1876-
1976). 1Haar vader was majoor bij de Infanterie van het
Nederlands Oostindische leger geweest en na een ongeval
141
