en nooit gebaseerd kon worden op een noodrecht tot ge
gronde militaire actie. De commissie kwam dus najaren tot
dezelfde conclusie die Pielage heet van de naald, diep ver
ontwaardigd, binnen enkele weken had gevormd. Het rap
port werd in 1954 ter kennisgeving bijgezet.
'Zo denken wij Katholieken in de Partij van de Arbeid' was
de omslachtige, maar wervende titel van het blaadje dat de
afdeling Noord Holland Zuid van de Katholieke Werkge
meenschap in de Partij van de Arbeid in de jaren vijftig uit
gaf, onder redactie van de gerepatrieerde kapitein Pielage.
Hij werd bovendien gemeenteraadslid in Haarlem en
vormde met de juristen Gerard de Leeuw en Govert van den
Berg het katholieke driemanschap in de socialistische raads
fractie. Zij vonden dat levensbeschouwing los stond van po
litieke keuze en bleven op dat 'doorbraak'-standpunt staan,
ook nadat de clerus hun keus per Mandement veroordeelde.
Eigenzinnig verscheen Guus menigmaal in smetteloos uni
form van landmachtofficier in de raad en dat was toch een
wat onwennige uitmonstering in de rijen der socialisten. Dat
lag in zijn aard: hij ging de confrontaties niet uit de weg,
maar bleef compromisloos trouw aan zijn beginselen. En
daartoe hoorde ook een uiterst verzorgd voorkomen en een
ontwapenend vriendelijke bejegening van de mensen in zijn
omgeving.
Ook in de raad bleef hij zichzelf: eigenzinnig met soms af
wijkende standpunten, waarbij hij zich onttrok aan de
strakke stemdiscipline in zijn fractie. Hij keerde zich tegen
de kostbare verbouwing van de kazerne Koudenhorn tot po
litiebureau en hij wilde de stadswijk Rozenprieel drastisch
saneren. In beide gevallen week hij af van het fractiestand
punt.
Een belangrijke rol heeft Pielage gespeeld in de fusie van de
rooms-katholieke bibliotheek waar hij voorzitter van was
met de openbare Stadsbibliotheek, waarvan hij na de fusie
de beheerscommissie leidde. Het paste in zijn ideaal dat een
ontmoeting van levensovertuigingen het eigen geloof
slechts kan versterken.
Veel Haarlemmers zullen op hun trouwfoto's de stemmige
ambtenaar van de Burgerlijke Stand Pielage aan zijn grijze
ringbaard en zijn smetteloos rokkostuum herkennen en zich
zijn muzikale bariton herinneren waarmee hij hen had herin
nerd aan de rechten en plichten binnen het huwelijk. Want
dat was na zijn raadslidmaatschap het laatste openbare op
treden van Pielage. Diep verontwaardigd was hij toen hij na
zijn zeventigste dit werk moest opgeven. Het huwelijk was
een instituut waar hij onvoorwaardelijk in geloofde, zoals
257
